سُحْق (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سُحْق (به ضم سین و سکون حاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای دوری است. از مشتقات سُحق که در آیات قرآن به کار رفته،
سَحیق (به فتح سین) به معنای مکان دور است.
سُحْق (به ضمّ س) دورى و به فتح آن به شدّت كوبيدن و از بين بردن است. در
اقرب گويد «سَحَقَهُ سَحْقاً: دَقَّهُ أَشَدَّ الدَّقِّ»
صحاح گويد: «السُّحْقُ الْبُعْد»
(فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحابِ السَّعِيرِ) (اين جاست كه به
گناه خود
اعتراف مى‌كنند؛ دور باشند دوزخيان (از رحمت خدا)!)
«
سُحْقاً»
مفعول است به فعل محذوف أَسْحَقَهُمْ اللَّهُ سُحْقاً يعنى: «دورى باد از رحمت خدا به اهل سعير»
(وَ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَكَأَنَّما خَرَّ مِنَ السَّماءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّيْرُ أَوْ تَهْوِي بِهِ الرِّيحُ فِي مَكانٍ سَحِيقٍ) سحيق به معنى مسحوق و مكان دور است يعنى «هر كه بخدا
شرک ورزد گوئى از
آسمان افتاده و مرغ (لشخوار) او را به سرعت می‌گيرد و يا
باد به مكان دورش می‌برد.» يعنى رشته‌اش از خدا بريده و به خود وا گذاشته است.
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سحق»، ج۳، ص۲۴۰.
