سَیْل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَيْل (به فتح سین و سکون یاء) از
واژگان قرآن کریم به معنای جاری شدن است و
أسالَه به معنای حالتی است که مذاب بعد از ذوب شدن پیدا می‌کند.
سَيْل به معنای جارى شدن است. «سَالَ الماءُ سَيْلًا و سَيَلَاناً: جرى» ايضا اسم آمده يعنى آبی كه می‌آيد و
باران آن در جاى ديگر باريده.
(فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ سَيْلَ الْعَرِمِ) (امّا آنها از خدا روى‌گردان شدند، و ما سيل ويرانگر را بر آنان فرستاديم.)
رجوع شود به «عرم»
(فَسالَتْ أَوْدِيَةٌ بِقَدَرِها فَاحْتَمَلَ السَّيْلُ زَبَداً رابِياً) (و از هر درّه و رودخانه‌اى به اندازه آنها سيلابى جارى شد؛ سپس سيلاب بر روى خود كفى حمل كرد.)
اساله به معنای ذوب كردن است.
(وَ أَسَلْنا لَهُ عَيْنَ الْقِطْرِ) قِطْر را مس گفته‌اند يعنى «
چشمه و معدن مس را براى او ذوب كرديم.» اساله حالتى است كه در مذاب بعد از ذوب شدن پيدا می‌شود. گويا منظور آن است كه او را وسيله داديم تا مس را ذوب كند و مانند چشمه جارى شود. در
جوامع الجامع اين تسميه را به اعتبار ما يؤل دانسته است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سیل»، ج۳، ص۳۶۲.
