سَوْف (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سَوْف (به فتح سین و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم، حرف استقبال است كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص می‌كند.
سَوْف:
حرف استقبال است كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص می‌كند.
(وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ عُدْواناً وَ ظُلْماً فَسَوْفَ نُصْلِيهِ ناراً) (و هر كس از روى تجاوز و
ستم چنين كند، به زودى او را در
آتشی وارد خواهيم ساخت.)
ابن هشام در معنى آن را مرادف سين دانسته و ميان آن دو فرقى قائل نيست ولى ديگران گفته‌اند: زمان استقبال در آن از سين اطول است.
در
اقرب گويد: اكثرا در
تهدید آيد و گاهى در وعده نيكو
مثل
(وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى) (و به زودى پروردگارت آن قدر به تو عطا خواهد كرد كه راضى شوى.)
ولى با مراجعه به قرآن خواهيم ديد در وعده نيكو هم بسيار آمده گرچه اكثرا در تهديد به كار رفته است.
زمخشری ذيل آيه
(سَيَرْحَمُهُمُ اللَّهُ) (به زودى خدا آنان را مورد رحمت خويش قرار مى‌دهد.)
تصريح می‌كند كه سوف در آيه
(وَ لَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضى) و
(سَوْفَ يُؤْتِيهِمْ أُجُورَهُمْ) مفيد تاكيد است.
طبرسی در
جوامع الجامع آن را قبول كرده است.
على هذا سوف مثل سين هم براى استقبال و هم براى تأكيد است.
این واژه، چهل و دو بار در قرآن مجيد آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سوف»، ج۳، ص۳۵۴.
