• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَوْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَوْف (به فتح سین و سکون واو) از واژگان نهج‌البلاغه، حرفی كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص می‌كند. دو مورد از این کلمه در نهج‌البلاغه آمده است. امّا به معنای ديگر هفت بار به كار رفته است مثلا «تسويف» آنستكه انسان عمل را به تأخير اندازد و بگويد: به زودى خواهيم كرد.



سَوْف حرف استقبال است كه افعال مضارع را از حال بودن خارج كرده و به استقبال مخصوص می‌كند.


مواردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.

۲.۱ - نامه ۳۱

به امام حسن(علیه‌السلام) وصیت فرمود: «وَ لِکُلّ أَمرٍ عَاقِبَهٌ سَوفَ یَأتِیکَ مَا قُدّرَ لَکَ.»«هر كارى سرانجامى دارد (بايد مراقب سرانجام آن بود.) آن‌چه برايت مقدر شده به زودى به تو خواهد رسيد.» (شرح های نامه:)

۲.۲ - حکمت ۳۴۴

در مقام موعظه فرمود: «مَعَاشِرَ النَّاسِ، اتَّقُوا اللَّهَ فَكَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ مَا لَايَبْلُغُهُ، وَبَانٍ مَا لَايَسْكُنُهُ، وَجَامِعٍ مَا سَوْفَ يَتْرُكُهُ.»«هر كارى سرانجامى دارد (بايد مراقب سرانجام آن بود.) آن‌چه برايت مقدر شده به زودى به تو خواهد رسيد.» (شرح های حکمت:)

۲.۳ - حکمت ۲۸۵

امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) در حکمت ۲۸۵ می‌فرمایند: «كُلُّ مُعَاجَل يَسْأَلُ الاِْنْظَارَ، وَكُلُّ مُؤَجَّل يَتَعَلَّلُ بالتَّسْويفِ.»«آن‌ها كه زمانشان پايان گرفته خواهان مهلتند و آن‌ها كه مهلت دارند، تعلّل مى‌ورزند و كوتاهى مى‌كنند.» (شرح های حکمت:)

۲.۴ - خطبه ۶۴

درباره شیطان می‌فرمایند: «والشَّيْطَانُ مُوَكَّلٌ بِه، يُزَيِّنُ لَهُ الْمَعْصِيَةَ لِيَرْكَبَهَا، وَيُمَنِّيهِ التَّوْبَةَ لِيُسَوِّفَهَا.»«شيطان هميشه، همراه اوست، گناه و معصیت را پيش چشمش زينت مى‌دهد، تا به آن آلوده گردد، وى را در آرزوى توبه نگه مى‌دارد كه آن را به تأخير اندازد.» (شرح های خطبه:)

۲.۵ - حکمت ۲۸۳

درباره کوتاهی عالمان می‌فرمایند: «جَاهِلُكُمْ مُزْدَادٌ، وَعَالِمُكُمْ مُسَوِّفٌ.»«(شما چگونه جمعيّتى هستيد كه) نادان‌هايتان همچنان در عمل (بدون بصيرت) مى‌افزايند و دانشمندانتان كوتاهى مى‌كنند (عمل‌ها فاقد علم و علم‌ها بى عمل است).» (شرح های حکمت:)


یک مورد از این ماده در نهج‌البلاغه آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۵۶۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۳۵.    
۳. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۷۳.    
۴. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۶۵۰.    
۵. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۵۹.    
۶. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۰۲، نامه ۳۱.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۶۲۹.    
۸. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵.    
۹. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۶.    
۱۰. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۹، ص۶۳۱.    
۱۱. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۰، ص۲۷.    
۱۲. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۶، ص۱۰۳.    
۱۳. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۸۵۹.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۳۵.    
۱۵. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۳۵، حکمت ۳۴۴.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۲۱.    
۱۷. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۹۵.    
۱۸. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۹۵.    
۱۹. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۴، ص۷۴۷.    
۲۰. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۴۲۶.    
۲۱. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۲۵۹.    
۲۲. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۸۴۶.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۲۲.    
۲۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۲۲، حکمت ۲۸۵.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹.    
۲۶. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۷.    
۲۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۷.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۴، ص۳۶۷.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۷۳.    
۳۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۷۷.    
۳۱. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۱۲۲.    
۳۲. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۱۰۷.    
۳۳. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۹۵، خطبه ۶۴.    
۳۴. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۱۲۵.    
۳۵. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۴۹.    
۳۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۲، ص۳۵۹.    
۳۷. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۳، ص۵۶.    
۳۸. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۴۰۵.    
۳۹. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۱۴۷.    
۴۰. السید الشریف الرضی، نهج البلاغة ت الحسون، ج۱، ص۸۴۶.    
۴۱. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۲۲۲.    
۴۲. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۲۲، حکمت ۲۸۵.    
۴۳. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹.    
۴۴. ابن میثم بحرانی، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۷.    
۴۵. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۵۷.    
۴۶. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیرالمومنین، ج۱۴، ص۳۵۷.    
۴۷. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۷۲.    
۴۸. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۹، ص۱۷۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «سوف»، ج۱، ص۵۶۴.    






جعبه ابزار