• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سَلْق (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





سَلْق (به فتح سین و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنای ضرب و صیحه زدن است. این واژه تنها یکبار در آیه ۱۹ سوره احزاب به کار رفته است.



سَلْق: در اقرب گفته: «سلقه بالكلام: آذاه» او را با سخن گفتن آزار كرد و آن تند سخن گفتن است.
[۵] شرتونی، سعید، اقرب الموارد.

در مجمع گويد: اصل آن به معنى ضرب است و به معنى صیحه زدن آيد. در مجمع و نهایه نقل شده‌ «لَيْسَ مِنَّا مَنْ سَلَقَ او حَلَقَ». يعنى «از ما نيست آنكه در مصیبت با صداى بلند گریه كند و فرياد بكشد و موى خود را بتراشد.»


(فَإِذا ذَهَبَ الْخَوْفُ‌ سَلَقُوكُمْ‌ بِأَلْسِنَةٍ حِدادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَيْرِ ...) معنى آيه: «چون ترس برود با زبان‌هاى تيز شما را اذیت می‌كنند و به خشونت سخن گويند و بر غنیمت، حریص باشند.»


اين كلمه يكبار در قرآن مجيد آمده است.


۱. احزاب/سوره۳۳، آیه۱۹.    
۲. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۲۹۴.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۴۲۰.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۸۶.    
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد.
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۴۳.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۴۴.    
۸. ابن اثیر، مبارک بن محمد، النهایه، ج۲، ص۳۹۱.    
۹. احزاب/سوره۳۳، آیه۱۹.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۸۸.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۴۳۱.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۵۴۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۶۶.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «سلق»، ج۳، ص۲۹۴.    






جعبه ابزار