سوره عادیات
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
سوره عادیات صدمین
سوره قرآن کریم است
و از آن در باب
صلات نام برده‌اند.
در حدیثی از
امام صادق علیه السّلام در فضیلت
تلاوت سوره عادیات
و مداومت بر آن آمده است: «
خداوند کسی را که بر تلاوت
سوره عادیات
مداومت کند، در روز
قیامت با
امیرالمؤمنین علیه السّلام
محشور می‌کند
و در کنف حمایت
و در زمره رفیقان آن حضرت خواهد بود».
خواندن
سوره عادیات پس از
حمد در
رکعت دوم نماز جعفر و هنگام
شانه کردن
محاسن مستحب است.
«عادیات» اسب‌های تیزتک
و تندرو هستند که هنگام دویدن، همهمه صدایشان به گوش می‌رسد.
خداوند در نخستین آیه این
سوره به چنین اسب‌ها
و اسب سواران چابکی
سوگند می‌خورد که از سم اسبان آن‌ها آتش می‌پرد
و سحرگاهان بر دشمن هجوم می‌آورند؛
و سوره بدین مناسبت عادیات نامیده شده است.
این
سوره درباره ناسپاسی
انسان و کفران نعمت‌های پروردگارش
و حب شدیدش نسبت به خیر سخن می‌گوید،
و نتیجه می‌گیرد انسان با این که دوستدار خیر خلق شد،
و با این که خیر را تشخیص می‌دهد، اگر انجام ندهد حجتی بر خدا ندارد، بلکه خدا بر او حجت دارد،
و به زودی به حسابش می‌رساند. برخی نکات تربیتی
و انسان شناسی نیز در آن مطرح می‌شود
و سوره با اشاره‌ای به رستاخیز
و قیامت پایان می‌یابد.
و این
سوره به
شهادت سوگندهای اولش در
مدینه نازل شده، چون یکی از آن سوگندها جمله
و العادیات ضبحا... است، که ظاهرش به بیانی که می‌آید این است که مراد از آن، اسبان سربازان
و مجاهدین در
جنگ است،
و پیداست که جنگ‌های اسلامی در مدینه واقع شده،
و مساله جهاد بعد از
هجرت تشریع شد، روایاتی که از طرق
شیعه از ائمه
اهل بیت علیه‌السّلام رسیده
و نیز برخی
روایات اهل سنت ، مؤید این نظریه است، چون در آن روایات آمده که این
سوره درباره امیرمومنان
علی علیه‌السّلام
و گروه رزمی همراه او نازل شده است که در جنگ «
ذات السلاسل » (در سال هشتم هجرت) به دشمن شبیخون زدند. هرچند برخی براین اعتقادند که در
مکه نازل شده است.
۱. یازده
آیه ، چهل کلمه
و ۱۶۰، ۱۶۳ یا ۱۶۹ حرف دارد.
۲. در ترتیب نزول، چهاردهمین
و در
قرآن کریم یکصدمین
سوره است.
۳. پس از
سوره عصر و پیش از
سوره کوثر نازل شده است.
۴. تمام آیات این
سوره یکباره
و به صورت مجموعی فرود آمد
و از
سور جمعی النزول است.
۵.
بیست و دومین سوره‌ای است که با سوگند آغاز می‌شود.
۶. نسخی در آن واقع نشده است.
۷. از
سور مفصل
و از نوع قصار آن به شمار می‌آید.
سوره با قسم به عادیات آغاز شده
و به همین سبب به «عادیات» نامگذاری شده است.
۱. سوگند به اسبان تیزرو جنگی
و تجلیل از مجاهدان راه خدا؛
۲. ترسیم پیروزی سپاه
اسلام به فرماندهی امام علی علیه‌السّلام در جنگ «ذات السلاسل»؛
۳.
بخل و ناسپاسی
انسان ؛
۴. زنده شدن مردگان در رستاخیز.
فرهنگ نامه علوم قرآن، برگرفته از مقاله«سوره عادیات». فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، ج۵، ص۲۸۵، برگرفته از مقاله «سوره عادیات».
