سببیت سلوکی

سببیت سلوکی، سببیت قیام اماره در حدوث مصلحت در سلوک طبق اماره است.

فهرست مندرجات

۱ - تعریف

سببیت سلوکی یا مصلحت سلوکی، مقابل سببیت محض بوده و به این معنا است که قیام اماره، سبب ایجاد مصلحت در تبعیت از اماره و سلوک طبق آن می‌گردد؛ مصلحتی که مساوی یا بیشتر از مصلحت تفویت شده واقعی است. در سببیت سلوکی، حکم واقعی تغییر نمی‌کند، به خلاف سببیت اشعری و معتزلی؛ بنابراین قیام اماره ملاک‌های واقعی را از بین نمی‌برد بلکه سبب ایجاد مصلحت در عمل به اماره می‌گردد که این مصلحت باعث جبران مصلحت واقعی فوت شده می‌شود.

۲ - پانویس

[ویرایش]

۱.	↑ فوائد الاصول، نائینی، محمدحسین، ج۳، ص۹۵.
۲.	↑ فوائد الاصول، نائینی، محمدحسین، ج۴، ص۷۵۸.
۳.	↑ انوار الاصول، مکارم شیرازی، ناصر، ج۳، ص۵۲۶.
۴.	↑ اصول الفقه، مظفر، محمدرضا، ج۲، ص۴۲.
۵.	↑ اصول الفقه، مظفر، محمدرضا، ج۲، ص۴۴.
۶.	↑ المعجم الاصولی، حیدر، محمد صنقور علی، ص۶۳۶.

۳ - منبع