زَیَّنّا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
زَیَّنّا:(زَيَّنّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ) «زَیَّنّا» زينت سه گونه است: زينت باطنى مثل علم و اعتقادات خوب، زينت بدنى مثل نيرومندى و غيره، زينت خارجى مثل زيور و مال و غيره.
به طورى كه از بعضى روايات استفاده مى‌شود، جمعى از مؤمنان بر اثر ناراحتى شديد كه از مساله بت‌پرستى داشتند، گاهى بت‌هاى مشركان را به باد ناسزا گرفته و به آن‌ها
دشنام مى‌دادند،
قرآن صريحا از اين موضوع،
نهی كرد و رعايت اصول
ادب و
عفت و
نزاکت در بيان را، حتى در برابر خرافى‌ترين و بدترين اديان، لازم مى‌شمارد.
دليل اين موضوع، روشن است، زيرا با دشنام و ناسزا نمى‌توان كسى را از مسير غلط باز داشت، بلكه به عكس،
تعصب شديد آميخته با
جهالت كه در اين‌گونه افراد است، سبب مى‌شود كه به اصطلاح روى دنده لجاجت افتاده، در آئين
باطل خود راسخ‌تر شوند، سهل است
زبان به بدگويى و توهين نسبت به ساحت قدس پروردگار بگشايند، زيرا هر گروه و ملتى نسبت به عقائد و اعمال خود، تعصب دارد همان‌طور كه قرآن در جمله بعد مى‌گويد: ما اين چنين براى هر جمعيتى عملشان را زينت داديم.
به موردی از کاربرد «زَیَّنّا» در قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ لا تَسُبّواْ الَّذينَ يَدْعونَ مِن دونِ اللّهِ فَيَسُبّواْ اللّهَ عَدْوًا بِغَيْرِ عِلْمٍ كَذَلِكَ زَيَّنّا لِكُلِّ أُمَّةٍ عَمَلَهُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّهِم مَّرْجِعُهُمْ فَيُنَبِّئُهُم بِما كانواْ يَعْمَلونَ) «به
معبود كسانى كه غير خدا را مى‌خوانند دشنام ندهيد، مبادا آن‌ها نيز از روى
ظلم و
جهل، خدا را دشنام دهند. اين‌گونه براى هر امّتى عملشان را
زینت داديم. سپس بازگشت همه آنان به سوى پروردگارشان است؛ و آن‌ها را از آن‌چه عمل مى‌كردند، آگاه مى‌سازد و پاداش و كيفر مى‌دهد.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرمایند: زينت، هر چيز
زیبا و دوست داشتنى است كه ضميمه چيز ديگرى مى‌شود و به آن زيبايى مى‌بخشد و آن را مرغوب و محبوب قرار مى‌دهد و طالب زينت به طمع رسيدن به آن
حرکت مى‌كند و در نتيجه از فوايد آن چيز هم منتفع مى‌شود، مانند
لباس زيبا كه انسان آن را به جهت زيبايش مى‌پوشد و ضمنا بدنش نيز از سرما و گرما محفوظ مى‌ماند.
بايد دانست كه
خدای تعالی اراده‌اش بر اين تعلق گرفته كه
بشر تا مدت معينى در اين
دنیا زندگی كند و با اعمال قواى فعاله خود اين زندگى متنوع و متحول را ادامه داده و با قواى خود در نفع و ضررهايى كه با حواس ظاهرى خود
درک مى‌كند تصرف نموده چيزهايى را بخورد و از آشاميدنى‌هايى بياشامد و با حركات مخصوصى عمل
نکاح را انجام دهد چيزهايى را به صورت لباس درآورده به تن كند، آشيانه‌اى ساخته در آن مسكن گزيند و خلاصه منافعى را جلب و مضارى را از خود
دفع كند. خداوند براى انسان در جميع اين تصرفات لذايذى قرار داده كه آن‌ها را مى‌چشد و نتايجى قرار داده كه منتها اليه همه آن نتايج سعادت واقعى و حقيقى زندگى است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «زینا»، ج۲، ص ۲۸۲.
