زَرْی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

زَرْی (به فتح زاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای عیب گرفتن و حقیر شمردن است.
اين كلمه تنها يک‌بار در قرآن کریم يافته است.

---

زَرْی به معنای عيب گرفتن و حقير شمردن است.
در اقرب آمده «زرى عمله عليه: عابه عليه و عاتبه» اسم فاعل آن زار است‌.

---

به موردی از زَرَى که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَزْدَرِي‌ (آیه ۳۱ سوره هود)

(وَ لا أَقُولُ لِلَّذِينَ‌ تَزْدَرِي‌ أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْراً)
يعنى «درباره آنان كه چشم شما خوارشان مى‌بيند نمی‌گويم: خدا هرگز خيرى به آن‌ها نخواهد داد.»
ازدراء به معنای احتقار است.

---

به موردی که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۳.۱ - زَارِياً - خطبه ۱۷۶

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می فرماید:
«وَ لَا يَزَالُ‌ زَارِياً عَلَيْهَا»
«مؤمن پيوسته نفس خود را حقير شمرده و آن‌را عتاب می‌كند»

---

اين كلمه تنها يک‌بار در قرآن يافته است.

---