• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

زَرْی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





زَرْی (به فتح زاء و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای عیب گرفتن و حقیر شمردن است.
اين كلمه تنها يک‌بار در قرآن کریم يافته است.



زَرْی به معنای عيب گرفتن و حقير شمردن است.
در اقرب آمده «زرى عمله عليه: عابه عليه و عاتبه» اسم فاعل آن زار است‌.


به موردی از زَرَى که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَزْدَرِي‌ (آیه ۳۱ سوره هود)

(وَ لا أَقُولُ لِلَّذِينَ‌ تَزْدَرِي‌ أَعْيُنُكُمْ لَنْ يُؤْتِيَهُمُ اللَّهُ خَيْراً)
يعنى «درباره آنان كه چشم شما خوارشان مى‌بيند نمی‌گويم: خدا هرگز خيرى به آن‌ها نخواهد داد.»
ازدراء به معنای احتقار است.


به موردی که در نهج البلاغه به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۳.۱ - زَارِياً - خطبه ۱۷۶

امام علی (صلوات‌الله‌علیه) می فرماید:
«وَ لَا يَزَالُ‌ زَارِياً عَلَيْهَا»
«مؤمن پيوسته نفس خود را حقير شمرده و آن‌را عتاب می‌كند»


اين كلمه تنها يک‌بار در قرآن يافته است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۶۱.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۷۹.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۰۳.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۵۳۶.    
۵. هود/سوره۱۱، آیه۳۱.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۰، ص۳۱۸.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۰، ص۲۱۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۲، ص۴۵.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۲۶۷.    
۱۰. سیدرضی، محمد، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۳۸۹، خطبه ۱۷۶.    
۱۱. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامه، ج۲، ص۱۱۰، خطبه ۱۷۱.    
۱۲. صبحی صالح، نهج البلاغه، ص۲۵۱، خطبه ۱۷۶.    
۱۳. هود/سوره۱۱، آیه۳۱.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «زری»، ج۳، ص۱۶۱.    






جعبه ابزار