• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

رَمْی (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





رَمْی (به فتح راء) از واژگان قرآن کریم به معنای انداختن است، اعمّ از آن‌که شی‌ء باشد مثل تیر، سنگ‌ و یا نسبت دادن چیزی به کسی باشد.



رَمْی به معنای انداختن است، اعمّ از آن‌که شی‌ء باشد مثل تیر، سنگ‌ و یا نسبت دادن چیزی به کسی باشد.
مراد از رمی نسبت دادن زنا به زنی است. راغب گوید استعمال آن در دوّمی به طریق کنایه است.


به مواردی از رَمی که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - رَمَیْتَ‌ (آیه ۱۷ سوره انفال)

(وَ ما رَمَیْتَ‌ اِذْ رَمَیْتَ‌ وَ لکِنَّ اللَّهَ‌ رَمی‌)
(و اين تو نبودى اى پيامبر كه خاک و سنگ به صورت آن‌ها افكندى؛ بلكه خدا افكند.)
در مجمع گوید: جماعتی از مفسّران مثل ابن عباس و غیره گفته‌اند: روز بدر جبرئیل به حضرت رسول (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) گفت: مشتی‌ خاک بردار و به طرف آن‌ها بیانداز. چون سپاه اسلام با کفار رو برو شدند حضرت به علی (علیه‌السّلام) فرمود مشتی از سنگریزه‌های این بیابان به من ده پس آن را به طرف دشمنان انداخت و فرمود قبیح باد صورت‌هایشان... و این سبب هزیمت آنها بود.
قتاده و انس گفته‌اند به ما نقل شد که رسول خدا (صلّی‌اللّه‌علیه‌و‌آله) در روز بدر سه سنگریزه بر داشت یکی به میمنه و یکی را به میسره و یکی را به وسط قوم انداخت و فرمود: قبیح باد رویشان پس کفار شکست خوردند. آنگاه گوید: برای این است که خدا سنگ‌انداختن را به خود نسبت داد زیرا که احدی غیر او بر این کار قادر نبود.
عیاشی در تفسیر خود سه روایت در این باره از امام سجاد و امام صادق (علیهماالسلام) نقل کرده و در هر سه قید شده که علی بن ابی‌طالب (علیه‌السّلام) آن قبضه را به آن حضرت داد. می‌شود گفت تکمیل تاثیر آن در صورتی بود که به دست علی (علیه‌السّلام) در دست مبارک آن حضرت قرار می‌گرفت.


۲.۲ - یَرْمُونَ‌ (آیه ۲۳ سوره نور)

(اِنَّ الَّذِینَ‌ یَرْمُونَ‌ الْمُحْصَناتِ الْغافِلاتِ الْمُؤْمِناتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ...)
(كسانى كه زنان پاكدامن و بى‌خبر از هرگونه آلودگى و مؤمن را متهم مى‌سازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهى دور شدند و عذاب سختى براى آن‌هاست.)



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۳، ص۱۲۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۶۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ج۱، ص۱۹۵.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارلقلم، ص۳۶۶.    
۵. انفال/سوره۸، آیه۱۷.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۱۷۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۴۷.    
۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۸.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۰، ص۱۸۳.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۴۴۵.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۸۱۴.    
۱۲. عیاشی، محمد بن مسعود، تفسیر العیاشی، ج۲، ص۵۲.    
۱۳. نور/سوره۲۴، آیه۲۳.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۵۲.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۱۳۴.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۹۴.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۱۸.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۳۵.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «رمی»، ج۳، ص۱۲۴.    






جعبه ابزار