رِجْس (به کسر راء و سکون جیم) از واژگان نهج البلاغه به معنای پلید و قذر است. جمع آن أَرْجاس (به همزه مفتوح و سکون راء) میباشد. این واژه تنها یک بار در «نهج البلاغه» آمده است.
یعنی «روی میآورد با حکم تلخ، میدوشد (میریزد) خونهای تازه را، میشکند ستون دین را، باز میکند گره یقین را. اشخاص زیرک از آن میگریزند و پلیدها آن را تدبیر میکنند.»