ذَهاب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَهاب (به فتح ذال) از
واژگان قرآن کریم به معنای رفتن است و اگر با باء متعدى شود معناى بردن می‌دهد.
ذاهِب (به کسر هاء) اسم فاعل و به معنای رونده است.
ذَهاب به معنای رفتن است.
(فَلَمَّا ذَهَبَ عَنْ إِبْراهِيمَ الرَّوْعُ) (هنگامى كه ترس
ابراهیم فرو نشست.)
اگر با باء متعدى شود معناى بردن می‌دهد مثل
(ذَهَبَ اللَّهُ بِنُورِهِمْ) «خدا
نور آنها را برد.»
با
باب افعال نيز متعدى می‌شود نحو
(وَ قالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ) (آنها مى‌گويند: «حمد و ستايش مخصوص خداوندى است كه اندوه را از ما برطرف ساخت.»)
ذاهِب به معنای رونده است.
(قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِلى رَبِّي) ( گفت: «من به سوى پروردگارم مى‌روم.»)
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذهاب»، ج۳، ص۲۸.
