ذَرْو (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ذَرْو (به فتح ذال و سکون راء) از
واژگان قرآن کریم به معنای پراکندن و پاشیدن است.
ذَرْو به معنای
پراکندن و پاشيدن است.
(فَأَصْبَحَ هَشِيماً تَذْرُوهُ الرِّياحُ) يعنى «خشک و شكسته شد
بادها آن را پراكنده مى‌كند.»
ذرو و ذرى هر دو به يک معنى است، فعل اولى از نَصَرَ يَنْصُرُ و دومى از ضَرَبَ يَضْرِبُ آمده است.
(وَ الذَّارِياتِ ذَرْواً • فَالْحامِلاتِ وِقْراً • فَالْجارِياتِ يُسْراً • فَالْمُقَسِّماتِ أَمْراً • إِنَّما تُوعَدُونَ لَصادِقٌ • وَ إِنَّ الدِّينَ لَواقِعٌ) (سوگند به بادهايى كه ابرها را به حركت در مى‌آورند، و به آن ابرها كه بار سنگينى از باران را با خود حمل مى‌كنند، و به كشتيهايى كه به آسانى به حركت در مى‌آيند، و سوگند به فرشتگانى كه كارها را تقسيم مى‌كنند، آرى سوگند به همه‌اينها كه آنچه به شما وعده شده قطعاً راست است).
ذاريات با واو قسم و جمع‌هاى ديگر با فاء آمده و نشان می‌دهد كه سه امر بعدى نتيجه اولى و يكى پس از ديگرى است.
راجع به اين آيات به جرى رجوع شود كه به طور مشروح درباره آنها سخن رفته است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ذرو»، ج۳، ص۱۳.
