دیک (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دیک (به کسر دال) از
واژگان نهج البلاغه به معنای خروس و جمع آن
ديكَة (به کسر دال، فتح یاء و کاف) است. از این لفظ دو مورد در
نهج البلاغه آمده است.
ديک: به معنای خروس است و جمع آن
ديكَة است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در وصف طاووس فرموده:
«يُفْضِي كَإفْضاءِ الدِّيَكَةِ وَ يَؤُرُّ بِمَلاَقِحِهِ أَرَّ الْفُحُولِ الْمُغْتَلِمَةِ لِلضِّرابِ... اِنَّ قَوائِمَهُ حُمْشٌ كَقَوائِمِ الدِّيَكَةِ الْخِلاَسِيَّةِ» «يعنى: براى مقاربت مى‌جهد بر روى ماده خود مانند جهيدن خروس‌ها و مى‌آيد به طرف آن با آلات تناسلى خود مانند نرهاى پر از شهوت براى مقاربت... پاهايش نازک است مانند پاهاى خروس‌هايى كه از خروس و مرغ‌هاى هندى و فارس متولّد شده‌اند.»
(شرح‌های خطبه:
) رجوع شود به «خلص»
این کلمه دو بار در نهج البلاغه آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دیک»، ج۱، ص۴۰۷.
