دَوْل (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دَوْل (به فتح دال و سکون واو) از
واژگان قرآن کریم به معنای گردیدن است.
دَوْل به معنای گرديدن است. در
اقرب آمده «دَالَ الْأَيَّامُ
دَوْلَةً: دَارَتْ»
يعنى ايّام گردش كرد.
(وَ تِلْكَ الْأَيَّامُ نُداوِلُها بَيْنَ النَّاسِ) يعنى «آن ايّام را ميان مردم می‌گردانيم گاهى به قومى و گاهى به قوم ديگرى می‌دهيم.»
(كَيْ لا يَكُونَ دُولَةً بَيْنَ الْأَغْنِياءِ مِنْكُمْ) طبرسی در ذيل آيه اوّل می‌گويد:
دولة به ضمّ دال و فتح آن دو
لغت است و گفته شده به ضمّ دال در
مال و به فتح آن در
جنگ استعمال می‌شود.
راغب به عكس گفته است و نيز گفته گويند
دولة به فتح دال همان شى‌ء است كه ميان مردم می‌گردد و به ضمّ دال مصدر است.
طبرسى و
زمخشری دولة را در آيه
اسم گرفته‌اند
يعنى «
فی‌ء را اين طور تقسيم می‌كنيم تا آن مالى نباشد كه ميان توانگران شما دست به دست شود و به فقراء و نيازمندان چيزى نرسد.»
بیضاوی نيز اسم گرفته
و ايضا زمخشرى و بيضاوى احتمال داده‌اند كه
مصدر باشد.
از اين مادّه فقط دو كلمه فوق در
قرآن آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «دول»، ج۲، ص۳۷۸.
