• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

دَلْو (مفردات‌نهج‌البلاغه)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





دَلْو (به فتح دال و سکون لام) از واژگان نهج البلاغه به معنای ظرف آبكشى و فرستادن آن به چاه است.
لفظ ادلاء اگر با «الى» باشد به معنى دادن می‌آید.
از این ماده سه بار در نهج‌ البلاغه آمده است.



دَلْو: به معنای ظرف آبكشى و فرستادن آن به چاه است.
لفظ ادلاء اگر با «الى» باشد به معنى دادن می‌آید.
چنان‌كه خداوند فرموده:
(وَ لا تَأْكُلوا أَمْوالَكُمْ بَيْنَكُمْ بِالْباطِلِ وَ تُدْلوا بِها إِلَى الْحُكّامِ لِتَأْكُلوا فَريقاً مِنْ أَمْوالِ النّاسِ بِالْإِثْمِ وَ أَنتُمْ تَعْلَمونَ)
«و اموال يک‌ديگر را به باطل و ناحق در ميان خود نخوريد. و براى خوردن بخشى از اموال مردم به گناه، قسمتى از آن را به عنوان رشوه به قضات ندهيد، در حالى كه مى‌دانيد اين كار، گناه است.»


برخی از مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:

۲.۱ - فَأَدْلَى - خطبه ۳ (غصب خلافت)

حضرت علی (علیه‌السلام) درباره تحويل خلافت توسط ابی‌بکر به ابن خطّاب فرموده:
«حَتَّى مَضَى الاَْوَّلُ لِسَبيلِهِ، فَأَدْلَى بِها إِلَى فلان بَعْدَهُ.... فَيا عَجَباً!! بَيْنا هُوَ يَسْتَقيلُها في حَياتِهِ إِذْ عَقَدَها لاخَرَ بَعْدَ وَفاتِهِ.»
«تا چون ابوبكر اجلش فرا رسيد، خلافت را به فلانى (عمر بن الخطاب) داد... عجبا در حیات خود مى‌گفت: خلافت را از من بگيريد، من اهليت آن‌را ندارم، ولى آن‌را براى بعد از مرگ خود به ديگرى گره زد و داد.» در نسخه ابن ابی‌الحدید آمده: «فادلى بها الى ابن الخطاب بعده.»


۲.۲ - يُدْلي - حکمت ۲۸۰ (وصف برادر)

حضرت در وصف برادر دينى خود فرموده:
«لا يُدْلي بِحُجَّة حَتَّى يَأْتِيَ قاضِياً.»
«پيش از حضور در محكمه قضاوت دلیل اقامه نمى‌كرد.» ادلاء در اين‌جا به معنى احضار است يعنى دليلى و حجتى تا محضر قاضى نيامده بود نمى‌آورد: «ادْلَى بحجَّتهِ: احضرها»


۲.۳ - يُدْلي - نامه ۹ (معاویه)

آن حضرت به معاویه مى‌نويسد:
«فَيا عَجَباً لِلدَّهْرِ! إِذْ صِرْتُ يُقْرَنُ بي مَنْ لَمْ يَسْعَ بِقَدَمی، وَ لَمْ تَكُنْ لَهُ كَسابِقَتي الَّتي لا يُدْلي أحَدٌ بِمِثْلِها.»
«يعنى شگفتا از روزگار كه مقايسه مى‌شود با من كسى كه به پاى من هم نمى‌رسد، و او را سوابقى و فضایلى مانند من نيست، سوابقى كه كسى به مانند آن توسّل و استناد نمى‌كند.» ادلاء در اين‌جا به معنى توسّل است. «أدْلى فلان برحمهِ: توسَّل بها»


از اين ماده سه مورد در «نهج‌ البلاغه» آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، ج۱، ص۳۹۱.    
۲. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین ت-الحسینی، ص۱۴۵.    
۳. بقره/سوره۲، آیه۱۸۸.    
۴. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۲، ص۵۱.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۲، ص۷۵.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۵۰۶.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲، ص۲۲۵.    
۸. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ج۱، ص۴۱، خطبه ۳.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۱، ص۲۶، خطبه ۳.    
۱۰. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ج۱، ص۴۸، خطبه ۳.    
۱۱. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۳۹، خطبه ۳.    
۱۲. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۰۳.    
۱۳. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۵۱۱.    
۱۴. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱، ص۳۳۸.    
۱۵. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۳، ص۵۰.    
۱۶. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱، ص۱۶۳.    
۱۷. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۴۸، حکمت ۲۸۰.    
۱۸. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه،، ج۳، ص۲۲۳، حکمت ۲۸۹.    
۱۹. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۵۲۶، حکمت ۲۸۹.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۸۰۹، حکمت ۲۸۹.    
۲۱. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۶۰.    
۲۲. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۶۶۲.    
۲۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۱۴، ص۳۹۸.    
۲۴. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۸۰.    
۲۵. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه،، ج۱۹، ص۱۸۳.    
۲۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۲۳۰.    
۲۷. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۹۱، نامه ۹.    
۲۸. عبده، محمد، نهج البلاغه - ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۱، نامه ۹.    
۲۹. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۳۶۹، نامه ۹.    
۳۰. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۵۷۵، نامه ۹.    
۳۱. بحرانی، ابن میثم، ترجمه و شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۱۴.    
۳۲. ابن میثم بحرانی ت محمدی مقدم و نوایی، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۴، ص۶۲۷.    
۳۳. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین(ع)، ج۹، ص۱۲۱.    
۳۴. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه،، ج۱۷، ص۳۹۰.    
۳۵. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۴، ص۵۰.    
۳۶. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۲۳۰.    
۳۷. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۱، خطبه ۳.    
۳۸. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۴۸، حکمت ۲۸۰.    
۳۹. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۵۹۱، نامه ۹.    



قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «دلو»، ج۱، ص۳۹۱.    






جعبه ابزار