دسّ (مفردات‌قرآن)

دَسّ (به فتح دال و تشدید سین) از واژگان قرآن کریم به معنای پنهان کردن است. این واژه فقط یک بار در آیه ۵۹ سوره نحل آمده است.

دَسّ به معنای پنهان كردن است. «دَسَسْتُ‌ الشَّيْ‌ءَ فِي التُّرَابِ» يعنى آن را در خاک پنهان كردم.

(أَ يُمْسِكُهُ عَلى‌ هُونٍ أَمْ‌ يَدُسُّهُ‌ فِي التُّرابِ‌) «آيا او را با خفّت و خوارى نگاه دارد و يا در خاک پنهان كند.»

اين كلمه فقط يكدفعه در قرآن بكار رفته است.

۱.	↑ نحل/سوره۱۶، آیه۵۹.
۲.	↑ قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۳۴۳.
۳.	↑ راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۳۱۴.
۴.	↑ طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۷۰.
۵.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۶۵.
۶.	↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح، ج۳، ص۹۲۸.
۷.	↑ نحل/سوره۱۶، آیه۵۹.
۸.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۷۷.
۹.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۳۹۹.
۱۰.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۶۶.
۱۱.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۷۹.