دانشنامه امام خمینی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
دانشنامه امام خمینی با ۱۰ جلد رحلی بزرگ، کوشیده است ابعاد مختلف
و دیدگاه‌های علمی با تاکید بر منابع فراوان، امام را معرفی کند. ازآنجاکه امام حتی در حوزه‌های تخصصی علوم حوزوی کمتر شناخته شده است
و از این منظر در غربت نسبی است، ازاین‌رو دانشنامه به هدف برآوردن این نیاز
و معرفی علمی
و تخصصی امام به‌عنوان جامع‌ترین کتاب مرجع در این باره سامان یافته است.
افزون بر این، هدف از تدوین دانشنامه در کنار سامان‌دهی علمی
و نشان‌دادن خطوط اصلی، روند اطلاع‌رسانی درباره امام را آسان
و مطمئن می‌سازد، همچنین آنچه نیاز به وجود منبعی جامع، مستند
و مورد اعتماد در شناخت امام خمینی را دوچندان کرده، ضرورت شناخت ابعاد مختلف شخصیت
امام خمینی است که امام را علاوه بر اینکه یک مبارز مصلح
و رهبر سیاسی معرفی می‌کند به یک رهبر دینی که در علم
و عمل خود به ابعاد مختلفی از علوم اسلامی
و اعمال ایمانی
و توحیدی دست یافته است، بالا می‌برد.
دانشنامه امام خمینی، شخصیت‌محور است
و باتوجه‌به ضرورت‌ها
و اهداف، موضوع
و قلمرو کلی آن عبارت از؛ تبیین
و تدوین دیدگاه‌های علمی امام در حوزه‌های مختلف علوم اسلامی است که در شمار دایرة المعارف‌های عمومی جای می‌گیرد
و تنظیم آن به‌گونه‌ای است که عموم اهل مطالعه می‌توانند از آن بهره ببرند
و بخشی از مدخل‌های آن تنها برای متخصصان کارایی دارند نظیر مدخل‌های فلسفی، عرفانی
و کلامی. شخصیت جامع امام خمینی از یک‌سو برخاسته از سال‌ها تلاش علمی
و اجتهادی
و اندیشه‌ورزی در ابعاد اسلام
و علوم مختلف عقلی
و نقلی است
و از سوی دیگر ریشه در
تهذیب نفس و سلوک عرفانی ایشان دارد.
تبیین
و تفسیر چنین شخصیتی به شناخت صدها اثر علمی که به دست او نگاشته شده نیازمند است
و بدون شک سخن‌گفتن از چنین شخصیتی، حتی در سطح
و حجم یک دانشنامه بزرگ کاری آسان نیست ازاین‌رو در دانشنامه امام خمینی تلاش شده است، تحصیل، تدریس آثار
و شاگردان، مراتب فقاهت
و مرجعیت، سیره اخلاقی
و رفتاری ایشان
و تبیین اندیشه‌ها
و دیدگاه‌های قرآنی
و تفسیری، کلامی، فلسفی، اخلاقی، عرفانی، اصولی، حدیثی
و فقهی این شخصیت بزرگ پرداخته شود.
ورود امام خمینی در علوم مختلف
و تحصیل
و تدریس این علوم موجب نگارش آثار گوناگون در موضوعات مختلف شده است این آثار به ترتیب موضوع عبارت‌اند از:
"
شرح دعاء سحر"،"
التعلیقه علی الفوائد الرضویه"،"
مصباح الهدایه الی الخلافه و الولایه"،"
تعلیقات علی شرح فصوص الحکم و مصباح الانس"، "
سر الصلاة"
و"
آداب الصلاة".
"
کشف الاسرار"،"
الطلب والاراده"
و"
تقریرات فلسفه".
"
اربعین حدیث یا شرح چهل حدیث"
و"
شرح حدیث جنود عقل و جهل".
"
انوار الهدایه فی التعلیقه علی الکفایه"،"
مناهج الوصول الی علم الاصول"،"
الرسائل"،"
رساله فی التعادل و الترجیح"،"
رساله فی الاجتهاد و التقلید"،"
رساله فی الاستصحاب"،"
رساله فی قاعده لاضرر"
و "
رساله فی التقیه".
"
کتاب الطهاره"،"
المکاسب المحرمه"،"
تعلیقه علی وسیله النجاة"،"
التعلیقه علی العروة الوثقی"،"
نجاة العباد"،"
زبدة الاحکام"،"
رساله مناسک حج"،"
رساله توضیح المسائل"،"
تحریر الوسیله"
و"
کتاب استفتائات".
"
تهذیب الاصول"،"
تنقیح الاصول"،"
معتمد الاصول"،"
جواهر الاصول"،"
الدماء الثلاثه تقریر محمد صادق خلخالی".
روش
و مبانی امام خمینی در علوم مختلف اسلامی عبارتند از:
امام خمینی درباره برخی مسائل علوم قرآن، روش تفسیر
و مبانی
و اصول آن نکات مهم تفسیری بیان کرده است:
قرآن کریم افزون بر اینکه معجزه
پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) است، دارای علوم متفاوت
و مختلفی است که بدون داشتن دانش‌های مقدماتی علوم قرآنی، فهم آن مشکل است. در علوم قرآن مسائلی چون، ماهیت قرآن،
جامعیت قرآن،
مقاصد قرآن، فهم قرآن، عدم تحریف قرآن، قرائت
و آداب تلاوت قرآن موردبحث قرار می‌گیرد.
امام خمینی در آثار خود از روش‌های تفسیری مختلفی استفاده کرده است از جمله:
۱- تفسیر قرآن به قرآن
۲- بهره‌گیری از سنت
و روایات اهل‌بیت.
۳- تدبر عقلی
و اجتهادی.
۴- استفاده از تجربه‌های شهودی.
رویکرد تفسیر امام خمینی دارای شش بعد است:
۱- رویکرد عرفانی: مهم‌ترین گرایش
و رویکرد تفسیری امام خمینی رویکرد عرفانی است.
۲- رویکرد فلسفی: از رویکردها
و گرایش‌های پرجلوه در تفسیر امام خمینی است؛ یعنی بهره‌گیری از مباحث فلسفی
و تبیین آیات با زبان فلسفه اسلامی.
۳- رویکرد کلامی: ایشان در بعضی از آثار خود در پاسخ به برخی از اشکالات اعتقادی، رویکرد تفسیر کلامی را دنبال کرده است.
۴- رویکرد فقهی.
۵- رویکرد اخلاقی
و تربیتی.
۶- رویکرد اجتماعی.
آثار
و دیدگاه‌های تفسیری امام خمینی مبتنی بر مبانی
و اصول کلی است که عبارت‌اند از:
امام خمینی ماهیت وحی را یک ادراک مرموز
و یک حقیقت غیبی می‌داند که تنها خداوند
و رسولش از اتمام ابعاد آن آگاه‌اند
و فهم حقیقت وحی
و قرآن تنها برای کسی ممکن است که مخاطب آن باشد.
و دیگران به واسطه آن از حقایق باطنی قرآن آگاهی می‌یابند.
امام خمینی به پیروی از حدیث «ان للقران بطنا
و للبطن بطن» قرآن کریم را دارای ظاهر
و باطن
و دارای هفت بطن تودرتو می‌داند.
بنابر نظر امام خمینی تفسیر مربوط به ظاهر آیات
و تأویل مربوط به باطن آیات است
و هر رابطه
و نسبتی که میان ظاهر
و باطن آیات برقرار باشد، عیناً میان تفسیر
و تأویل نیز برقرار است ازاین‌رو
تفسیر و تأویل نه‌تنها تعارض
و تضادی با یکدیگر ندارند، بلکه آن دو، مکمل
و متمم یکدیگرند.
ایشان دستیابی به تاویل را از دو راه دانسته است یکی ریاضت علمی
و دیگری ریاضت عملی
و تطهیر نفس.
روش کلامی امام خمینی نه‌تنها بر عقل
و برهان تکیه دارد، بلکه متأثر از مسلک عرفانی است. وی سعی در تعامل کامل میان نص
و نقل با عقل داشته است
و در مباحث کلامی خود روشی را مشی می‌کند که بر پایه آن جنبه‌های سلبی
و تناقض‌آور برخی مکاتب کلامی حذف می‌شود ازجمله روش امام خمینی در مباحث کلامی، بهره‌گیری از زبان فلسفی
و عرفانی است ازاین‌رو در کار کلامی امام، فلسفه حضور جدی دارد. ایشان مکتب
اهل حدیث،
معتزله و اشاعره را مورد بررسی
و نقد کرده است.
مباحث
و مسائل کلامی امام خمینی در موضوعات مختلف عبارتند از:
ایشان با بیان اقسام
و حقیقت توحید
و با استفاده از مطالب فلسفی، به بررسی کلامی توحید پرداخته
و بسیاری از مطالب توحید متکلمان را بررسی
و نقد کرده است.
امام خمینی معتقد است شناخت ذات حق‌تعالی در پرتو شناخت اسماء
و صفات او ممکن است
و شامل مباحثی چون
قدرت الهی، اراده الهی، کلام الهی
و... می‌باشد.
از مهم‌ترین بحث‌های مورد اختلاف متکلمان فعل حق‌تعالی است
و مباحثی چون
عدل الهی، قضا
و قدر، جبر
و اختیار، موردتوجه امام خمینی در بحث‌های کلامی است.
بحث از نبوت
و به‌تبع آن امامت، از مباحث اساسی در علم کلام است. ایشان لزوم بعثت پیامبر (صلیاللهعلیه
وآلهوسلّم) را معلول لطف الهی می‌داند
و مباحثی نظیر؛
وحی،
عصمت، کفر
و ایمان، معجزه
و هدایت
و ضلالت را مورد بررسی کلامی قرار می‌دهد.
معادشناسی در اندیشه‌های کلامی
و فلسفی امام خمینی جایگاه مهمی دارد
و به ابعاد مختلفی از آن پرداخته است نظیر؛
معاد جسمانی،
ثواب و عقاب،
شفاعت و تجسم اعمال.
امام خمینی یکی از شارحان بزرگ حکمت متعالیه است که توانسته با تامل در نظام فلسفی صدرایی، در تقریر
و بسط معارف الهی، از آن بهره ببرد. فلسفه ایشان فلسفه‌ای عقلی، ذوقی
و شرعی است
و درعین‌حال متأثر از اندیشه‌های پیشینیان است. امام خمینی در روش
و محتوا به تقریر
و تکمیل فلسفه پرداخته
و فلسفه را به حکمت عرفانی تبدیل کرده است. ایشان در روش معرفتی، ترتیب مباحث
و برهانی کردن نظریه‌های پیشین
و رد برخی از نظریه‌ها، نوآوری دارد؛ ازاین‌رو اندیشه‌های فلسفی ایشان در قالب منظومه فکری خاص، بیان می‌شود، که عبارت است از:
مسائل اصلی در شناخت هستی از نگاه فلسفی عبارت می‌باشند از:
۱- وجود.
۲- اصالت وجود.
۳- تشکیک وجود.
۴- وجود رابط.
یکی از مباحث موردتوجه
امام خمینی بحث از تغییر
و حرکت در موجودات هستی است
و همه عالم طبیعت
و در حال تجدد
و تصرم می‌داند
و مباحثی چون:
۱- حرکت.
۲- زمان
۳- حرکت جوهری، حدوث
و قدم، ربط حادث به قدیم در فلسفه ایشان مطرح می‌باشد.
امام خمینی مبانی معرفت‌شناسی خود را در آثار گوناگون
و در اثبات دیدگاه‌های مختلف حکمی، عرفانی
و دینی به کار گرفته است، که عبارت‌اند از:
۱- علم.
۲- وجود ذهنی
۳- اتحاد عاقل
و معقول.
امام خمینی به بحث خداشناسی پرداخته
و با استناد به آیات الهی براهین فلسفی
و کلامی آن را بررسی کرد
و مباحثی را در این زمینه مورد توجه قرار داده از جمله:
۱- راه‌های اثبات خداوند.
۲- توحید (ذاتی-صفاتی
و افعالی)
۳- علم الهی.
انسان‌شناسی امام مباحث گسترده‌ای را شامل می‌شوند ازجمله:
۱- نفس‌شناسیی.
۲- حدوث
و قدم نفس.
۳- رابطه قوی با نفس.
۴- عقل
و مراتب آن.
معادشناسی امام خمینی مباحث مهم اعتقادی را شامل می‌شود که عبارت‌اند از:
۱- تناسخ
۲- مرگ.
۳- برزخ، قیامت
و بهشت
و جهنم.
یکی از برجسته‌ترین عرصه‌های فعالیت علمی ایشان، عرفان نظری
و عملی است. ویژگی بارز در این عرصه، ظهور امام خمینی در هر دو زمینه عرفان نظری
و عملی است که در دو حیطه «روش»
و «محتوا» به تکمیل عرفان نظری
و عملی موفق شده است. عرفان امام با الهام‌گرفتن از متون دینی
و بر پایه نظام خاص عرفانی در قلمرو سه عنوان هستی‌شناسی، انسان‌شناسی
و سلوک سالکانه می‌باشد.
۱- وحدت وجود.
۲- مقام ذات
و مراتب تجلیات
۳- تعینات حقی
۴- اسماء
و صفات.
۵- اعیان ثابته
۶- نفس رحمانی
۷- تعینات خلقی.
۱- جایگاه انسان.
۲- جامعیت انسان.
۳- خلافت
و ولایت انسان.
۱- سلوک سالک.
۲- شرایط سلوک.
۳- مقامات سلوک.
۴- فنا.
۵- اسفار اربعه سلوکی.
اندیشه‌های اخلاقی
و تربیتی امام خمینی، مبتنی بر معرفت‌های بنیادین ایشان نسبت به خداوند، جهان
و انسان است. مهم‌ترین مفاهیم این حوزه عبارت‌اند از: اخلاق،
تهذیب،
تربیت و رفتار اخلاقی است.
امام خمینی ازجمله علمای اصولی است که بر اساس مشربی متمایز از دیگران به تحصیل، تدریس
و تألیف در زمینه اصول فقه پرداخته است از جمله آرای مهم
و اصولی ایشان عبارتند از: موضوع علم وتمایز علوم، موضوع له الفاظ، حقیقت
و مجاز، حقیقت حکم، خلو واقعه از حکم، خطابات قانونی، مراتب حکم شرعی، تضاد حکم خبر واحد
و جایگاه استصحاب می‌باشد.
امام خمینی در نگاه کلی به فقه، در مباحث اصولی
و غیر آن، در مجموع محورهایی چند را مورد توجه قرار داده است: جایگاه فقه، قلمرو فقه، منابع فقه
و آیات الاحکام. همچنین دیدگاه فقهی
و فتاوایی امام بر مبانی
و اصولی است که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
۱- جامعیت فقه.
۲- اجتهاد اصیل
و زنده.
۳- اهتمام به عرف.
۴- نظام‌مند.
همچنین نوآوری‌های امام خمینی عبارتند از:
۱- فقه حکومتی.
۲- نظریه ولایت‌فقیه
۳- تقیه مداراتی.
۴- قلمرو احکام ثانوی، نصبی بودن امامت جمعه.
قواعد فقهی: امام خمینی به‌تناسب مباحث فقهی به قواعد فقهی اشاره
و برخی از قواعد را به‌صورت مفصل بررسی کرده است ازجمله این قواعد عبارت‌اند از: قاعده احترام، قاعده اصاله الصحة، قاعده اضطرار، قاعده اعانه بر اثم، قاعده تجاوز، قاعده الخراج بالضمان، قاعده سوق مسلمین، قاعده قرعه،
قاعده نفی حرج، قاعده نفی سبیل
و قاعده نفی ضرر.
خمینی، روح‌الله، دانشنامه امام خمینی، ج۱، ص۸۷-۱۵۸، تهران، مؤسسه تنظیم
و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰.
• دانشنامه امام خمینی، تهران، مؤسسه تنظیم
و نشر آثار امام خمینی، ۱۴۰۰ شمسی.
