داعی کبیر (مقالهدوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
داعی کبیر (م
۲۷۰ق)، حاکم
طبرستان،
ادیب،
شاعر و از نسل
امام حسن (علیهالسّلام)، و از طرف مادر از نوادگان
امام حسین (علیهالسّلام) در
قرن سوم هجری قمری بود.
حسن بن زید بن محمد زیدی داعی الی الحق، داعی کبیر، از نسل امام حسن (علیهالسّلام)، و از طرف مادر از نوادگان امام حسین (علیهالسّلام) بود. محل تولد و رشد وی
مدینه،
و ساکن
عراق بود.
حسن در سال
۲۵۰ق به
طبرستان رفت و حکومت آنجا و مناطق
دیلم،
ری و
گرگان را که بخشی از قلمرو فرزندان
طاهر بن حسین بود، به دست آورد.
حسن بن زید فردی شجاع، بخشنده و مهربان نسبت به علویان، بلند همت
و همچنین ادیب و شاعر بود و قدرت نقد سرودههای دیگر شعرا را داشت. آگاه به علوم عربی و فقه نیز بود.
حسن پس از نوزده سال و هشت ماه حکومت، در
رجب سال ۲۷۰ در
طبرستان درگذشت و پس از او، برادرش
محمد بن زید به حکومت رسید.
کتابهای
- الجامع فی الفقه
- البیان
- و الحجة فی الامامه از آثار حسن است. (دیگر منابع: )
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «حسن داعی کبیر»، ج۱، ص۸۷۳.