• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خَرْدَل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



مقالات مرتبط: خردل.


خَرْدَل (به فتح خاء، دال و سکون راء) از واژگان قرآن کریم به معنای علف و گیاهی است كه تخم‌هاى سياه و بسيار ريز دارد.
اين كلمه در قرآن دو بار به كار رفته است.



خَرْدَل به معنای علف و گیاهی است كه تخم‌هاى سياه و بسيار ريز دارد.
در المنجد گويد: «نبات له حبّ صغير جدّا اسود»
[۴] كراع النمل، علی بن حسن، المنجد في اللغه.

اقرب الموارد آن‌ را خود دانه گفته است. خردل هم فارسی است و هم عربی چنان‌كه اقرب تصريح می‌كند و خردل فارسى تخمى مخصوص و تخم تره تيزک است در برهان قاطع زير كلمه سپندان گويد: خردل فارسى است و آن تخمى است دوایى و تخم تره تيزک را نيز گفته‌اند و به عربى حبّ الرشاد خوانند.


به مواردی از خَرْدَل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - خَرْدَلٍ (آیه ۱۶ سوره لقمان)

(يَا بُنَيَّ إِنَّهَا إِنْ تَكُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَكُنْ فِي صَخْرَةٍ أَوْ فِي السَّمَاوَاتِ أَوْ فِي الْأَرْضِ يَأْتِ بِهَا اللَّهُ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَطِيفٌ خَبِيرٌ)
(پسرم اگر به اندازه سنگينى دانه خردلى كار نيک يا بد باشد، و در دل سنگى يا در گوشه‌اى از آسمان‌ها و زمين قرار گيرد، خداوند آن را در قیامت براى حساب مى‌آورد خداوند از اسرار دقيق با‌خبر و آگاه است.)


۲.۲ - خَرْدَلٍ (آیه ۴۷ سوره انبیاء)

(وَ نَضَعُ الْمَوازِينَ الْقِسْطَ لِيَوْمِ الْقِيامَةِ ... وَ إِنْ كانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ‌ خَرْدَلٍ‌ أَتَيْنا بِها وَ كَفى‌ بِنا حاسِبِينَ‌)
«براى روز قيامت ميزان‌هاى عدل را مى‌نهيم عمل هر چند هم‌وزن دانه خردلى باشد آن را می‌آوريم كفايت كند بر حسابگرى ما.»
در هر دو آیه منظور نشان دادن كوچكى عمل است‌. غرض آن است كه عمل خوب و بد آدمى هر چند به اندازه دانه خردل باشد از علم خدا مستور نيست و مورد ثواب و عقاب است.


اين كلمه در قرآن دو بار به كار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۳۵.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۸.    
۳. طریحی نجفی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۳۶۳.    
۴. كراع النمل، علی بن حسن، المنجد في اللغه.
۵. شرتونی، سعید، اقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۳۴.    
۶. بحرانی، سید هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، ج۳، ص۸۲.    
۷. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.    
۸. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۴۱۲.    
۹. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۶، ص۳۲۴-۳۲۵.    
۱۰. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۲۱۷-۲۱۸.    
۱۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۹، ص۱۸۲-۱۸۳.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۶-۸۷.    
۱۳. انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۷.    
۱۴. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۲۹۲.    
۱۵. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۴، ص۴۱۳.    
۱۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۹۲.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۱۳۰-۱۳۱.    
۱۸. انبیاء/سوره۲۱، آیه۴۷.    
۱۹. لقمان/سوره۳۱، آیه۱۶.    



قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خردل»، ج۲، ص۲۳۵-۲۳۶.    






جعبه ابزار