• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خَذْل (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





خَذْل ( به فتح خاء و سکون ذال) از واژگان قرآن کریم به معنی رها كردن و يارى نكردن است.
اين كلمه تنها سه بار در قرآن آمده است.



خَذْل به معنی رها كردن و يارى نكردن است.
«خَذَلَهُ‌ خَذْلًا و خِذْلَاناً: تَرَكَ نُصْرَتَهُ و إِعَانَتَهُ»
به نظر راغب خِذْلان (به کسر خاء و سکون ذال) آن است كه به يارى دوستى اميدوار باشى و او تو را رها كند.


به مواردی از خَذْل که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - يَخْذُلْكُمْ‌ (آیه ۱۶۰ سوره آل عمران)

(وَ إِنْ‌ يَخْذُلْكُمْ‌ فَمَنْ ذَا الَّذِي يَنْصُرُكُمْ مِنْ بَعْدِهِ‌)
«اگر خدا شما را رها كند و يارى ندهد پس كيست كه بعد از او شما را نصرت دهد؟»


۲.۲ - خَذُولًا (آیه ۲۹ سوره فرقان)

(وَ كانَ الشَّيْطانُ لِلْإِنْسانِ‌ خَذُولًا)
« شیطان بسيار رها كننده و خوار كننده انسان است.»
خَذول (به فتح خاء) صيغه مبالغه است يعنى شيطان بسيار رها كننده و خوار كننده انسان است. اميدوار می‌كند و خوار می‌گرداند.


۲.۳ - مَخْذُولًا (آیه ۲۲ سوره اسراء)

(فَتَقْعُدَ مَذْمُوماً مَخْذُولًا)
«كه نكوهيده و بى‌يار و ياور خواهى ماند.»



به موردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می باشد:

۳.۱ - خَذَلوا - حکمت ۱۴ (افراد بی‌تفاوت)

امام علی (علیه‌السّلام) درباره آنان‌كه در جنگ امام را يارى نكردند و در خانه‌هاى خود نشستند فرموده:
«خَذَلوا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَنْصُروا الْباطِلَ.»
«حق را رها كردند و باطل را نيز يارى ننمودند.»



اين كلمه تنها سه بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۳۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۷۷.    
۳. طریحی نجفی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۵، ص۳۶۲.    
۴. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۲۸.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۷۷.    
۶. آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۰.    
۷. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۴، ص۸۷.    
۸. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۴، ص۵۷.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۴، ص۳۱۷.    
۱۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۲، ص۴۲۹.    
۱۱. فرقان/سوره۲۵، آیه۲۹.    
۱۲. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۵، ص۲۸۲.    
۱۳. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۰۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۹۹.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۳.    
۱۶. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۸۴.    
۱۸. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۳، ص۹۵.    
۱۹. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۳، ص۷۰.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۱۵.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۲۳۷.    
۲۲. سید رضی، محمد، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷۲، حکمت ۱۴.    
۲۳. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعه الاستقامه، ج۳، ص۱۵۵، حکمت ۱۷.    
۲۴. صالح، صبحی، نهج البلاغه، ص۴۷۱، حکمت ۱۸.    
۲۵. مکارم شیرازی، ناصر، نهج البلاغه با ترجمه فارسی روان، ص۷۳۷، حکمت ۱۸.    
۲۶. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۷.    
۲۷. بحرانی، ابن میثم، ترجمه شرح نهج البلاغه، ج۵، ص۴۱۷.    
۲۸. مکارم شیرازی، ناصر، پیام امام امیر المومنین، ج۱۲، ص۱۲۵.    
۲۹. هاشمی خویی، حبیب‌الله، منهاج البراعة فی شرح نهج البلاغه، ج۲۱، ص۳۵.    
۳۰. ابن ابی‌الحدید، عبدالحمید، شرح نهج البلاغه، ج۱۸، ص۱۱۵.    
۳۱. آل عمران/سوره۳، آیه۱۶۰.    
۳۲. فرقان/سوره۲۵، آیه۲۹.    
۳۳. اسراء/سوره۱۷، آیه۲۲.    



قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خذل»، ج۲، ص۲۳۳.    






جعبه ابزار