خَرَّ (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
خَرَّ: (فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ راکِعاً)«خَرَّ» از مادّه
«خریر» به معنای
سقوط از بلندی و توام با صدا است، مانند صدای آبشار! و از آنجا که افراد سجده‌کننده، گویی از بلندی سقوط می‌کنند و به هنگام
سجده تسبیح می‌گویند، این تعبیر کنایه از سجده کردن آمده است.
(قَالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ كَثِيرًا مِّنْ الْخُلَطَاء لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِيلٌ مَّا هُمْ وَظَنَّ دَاوُودُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاكِعًا وَأَنَابَ) (
داود گفت: «به يقين او با درخواست ميش تو براى افزودن آن به ميشهايش، بر تو
ستم نموده؛ و بسيارى از شريكان و دوستان به يكديگر ستم مى‌كنند، مگر كسانى كه
ایمان آورده و
اعمال صالح انجام داده‌اند؛ امّا عدّه آنان كم است.» داود دانست كه ما او را با اين ماجرا آزموده‌ايم، از اين‌رو از پروردگارش طلب
آمرزش نمود و به سجده افتاد و
توبه كرد.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه خر به طورى كه
راغب گفته به معناى افتادن و سقوطى است كه صداى خرير از آن شنيده شود، و خرير به معناى صداى آب، باد، و امثال آن است كه از بالا به پايين ريخته شود.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «خَرَّ»، ص۲۰۶.
