• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

خب‌ء (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





خَبْء (به فتح خاء و سکون باء) از واژگان قرآن کریم و به معنی پوشیده و نهان است.



خَبْء به معنی پوشيده و نهان است. راغب گويد: هر ذخيره شده پوشيده را خبأ گويند. «خَبَأَ الشّيْ‌ءَ خَبْأً:سَتَرَهُ». اين كلمه در اصل مصدر است كه به معناى مفعول می‌آيد.


در نهج البلاغه حکمت ۵ آمده: ««وَ الْمُسَالَمَةُ خَبْ‌ءُ الْعُيُوبِ».» «تسالم پوشيدن عيب‌ها است.»
و در حکمت ۱۴۸ آمده است: ««الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ».» «مرد زير زبانش پنهان است يعنى چون سخن گويد قدرش معلوم می‌شود.»
(أَلَّا يَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِي يُخْرِجُ‌ الْخَبْ‌ءَ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ يَعْلَمُ ما تُخْفُونَ وَ ما تُعْلِنُونَ‌) « شیطان اعمالشان را بر آنان آراسته تا خدایى را كه در آسمان‌ها و زمين نهان را آشكار می‌كند و آن‌چه پنهان می‌كنيد و آشكار می‌داريد می‌داند، سجده نكنند.» اين ترجمه بنا بر آن است كه «الّا» را در اوّل آیه مشدّد بخوانيم.
ظاهر قرآن آن است كه اين آيه سخن هدهد است كه خطاب به سلیمان در باره قوم سباء گفته است ولى كلمه‌اى عجيب و قابل دقّت است.
نهان را آشكار ميكند يعنى چه؟ نا گفته نماند: برق در ميان ذرّات ابر و عسل و شیر در گل‌ها و علف‌ها نهان است خداوند به وسيله تخليه الكتريكى برق نهان را از ميان ابرها آشكار می‌كند و به وسيله زنبور عسل و گاو، عسل و شير نهان‌ را ظاهر می‌سازد. و ايضا تمام حبوبات و ميوه‌ها و غيره در گازهاى هوا و املاح دریا و خاک و آب، پنهان و نهان‌اند خداوند به وسيله گل‌ها و گياهان و درختان آن‌ها را هر سال به اندازه معيّن آشكار می‌سازد و در اختيار مردم قرار می‌دهد و نيز نسل‌هاى آينده بشر و حیوانات و حشرات همه در عالم مخفى و مستوراند و به تدريج آشكار می‌شوند و به وجود خود ادامه می‌دهند.
سبحان اللّه چه واقعيّتى است؟!! درک هدهد چه درک عجيبى است؟! و شايد معنى آيه‌(وَ إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلَّا بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ‌) (و هيچ چيز نيست، مگر آنكه خزاين آن نزد ماست. ولى ما جز به اندازه معيّنى آن رانازل نمى‌كنيم.) همين باشد.


۱. قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۲۱۷-۲۱۸.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۷۴.    
۳. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغه، ج۲، ص۲۴۴.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۱، ص۱۱۸.    
۵. شرتونی، سعید، أقرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۲، ص۹.    
۶. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۲۷۴.    
۷. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۵۳، حکمت۵.    
۸. شریف رضی، ابوا الحسن، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۷۷۰، حکمت ۳.    
۹. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۳، ص۱۸۹، حکمت ۱۴۸.    
۱۰. شریف رضی، ابوا الحسن، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۸۱۱، حکمت ۱۴۰.    
۱۱. نمل/سوره۲۷، آیه۲۵.    
۱۲. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵۶.    
۱۳. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۵، ص۵۰۷.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۷۷.    
۱۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۰۰.    
۱۶. حجر/سوره۱۵، آیه۲۱.    
۱۷. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۶۳.    
۱۸. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۱۴۰.    
۱۹. طباطبایی، سید محمد‌حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۲، ص۲۰۶.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۱۰.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۱۷۸.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «خب‌ء»، ج۲، ص۲۱۷-۲۱۸.    






جعبه ابزار