• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حکمت ۲۶۲ نهج البلاغه

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف



گزارش خطا
برای مشاهده معنا و شرح هر کلمه، بر روی آن کلیک کنید.



طريق القضاء

وَ رَوِىَ اَنَّهُ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ) رُفِعَ اِلَيْهِ رَجُلانِ سَرَقا مِنْ مالِ اللّهِ. اَحَدُهُما عَبْدٌ مِنْ مالِ اللّهِ، وَ الآخَرُ مِنْ عُرُوضِ النّاسِ.
روایت شده: دو مرد را به حضورش آوردند که از بیت المال دزدی‌ کرده بودند. یکی‌ از آن دو نفر بنده ای‌ بود از بیت المال، و آن دیگری‌ غلام مردم.

فَقَالَ (عَلَيْهِ‌السَّلامُ):
و آن حضرت فرمود:

«أَمَّا هذَا فَهُوَ مِنْ مَالِ اللهِ وَ لَا حَدَّ عَلَيْهِ،»۱
این عبد از بیت المال است و او را حدّی‌ نیست،



«مَالُ اللهِ أَکَلَ بَعْضُهُ بَعْضاً،»۲
مال خداوند برخی‌ از آن برخی‌ دیگر را خـورده.



«وَ أَمَّا الآخَرُ فَعَلَيْهِ الْحَدُّ،»۳
و امّا غلام را حدّ الهی‌ مقرر است.

فَقَطَعَ يَدَهُ.
پس دست او را بریـد.





جعبه ابزار