حِنْث (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حِنْث، از
واژگان قرآن کریم به معنای
گناه است. بعضی از مفسران این واژه را نقض عهد و شکستن قسم نیز ترجمه کرده‌اند.
حِنْث به معنی گناه است.
(وَکانُوا یُصِرُّونَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیمِ) «و بودند که بر گناه بزرگ اصرار می‌کردند.»
طبرسی آن را نقض عهد
و از
مجاهد و
قتاده گناه نقل می‌کند.
در
قاموس، گناه و شکستن قسم و میل به
باطل و بالعکس گفته است؛
ولی گناه با
آیه گذشته بهتر می‌سازد.
(وَخُذْ بِیَدِکَ ضِغْثاً فَاضْرِبْ بِهِ وَ لا تَحْنَثْ) راجع به معنی آیه رجوع شود به «ایّوب».
اگر حنث را گناه گوئیم معنی آیه چنین می‌شود: «به دست خویش دسته‌ای ترکه برگیر و زنت را با آن بزن و در
قسم یا عهد خود گناه مکن» و اگر به معنی نقض عهد باشد یعنی: «با ترکه بزن و نقض عهد نکن.»
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حنث»، ج۲، ص۱۸۶-۱۸۷.
