حُلْقُوم (مفردات‌قرآن)

حُلْقُوم (به ضم حاء و قاف و سکون لام) از واژگان قرآن کریم به معنای گلو و حلق است.
این واژه یک‌بار در قرآن آمده است.

حُلْقُوم به معنی گلو است.
در اقرب الموارد گوید: حُلْقُوم به معنی حلق است واو و میم بر آن اضافه شده است.

به مواردی از حُلْقُوم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

(فَلَوْ لا اِذا بَلَغَتِ‌ الْحُلْقُومَ‌ • وَاَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ‌.)
«پس چرا وقتی جان به گلو رسید و شما در آن وقت نظاره می‌کنید.»

این کلمه فقط یک‌بار در قرآن به کار رفته است.

۱.	↑ قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۶۶.
۲.	↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۵۰.
۳.	↑ شرتونی، سعید، قرب الموارد فی فصح العربیة و الشوارد، ج۱، ص۷۰۹.
۴.	↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۸۳-۸۴.
۵.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۹، ص۲۴۰.
۶.	↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۱۳۸-۱۳۹.
۷.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۴، ص۱۸۳.
۸.	↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۳۴۲.
۹.	↑ واقعه/سوره۵۶، آیه۸۳-۸۴.