حَسَنَة (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَسَنَة (به فتح حاء و سین) از
مفردات نهج‌البلاغه به معنی هر
نعمت خوشایند و شادکننده است.جمع آن
حسنات است.
«
حسنی» مؤنّث احسن است یعنی نیکوتر مانند صفت نیکوتر، و خصلت نیکوتر.
«
حُسنیین» تثنیه
حُسنی است.
حَسَنَة هر نعمت خوشایند و شادکننده را گویند. جمع آن
حسنات است «
حسنی» مؤنّث احسن است یعنی نیکوتر مانند صفت نیکوتر، و خصلت نیکوتر الخصلة الحسنی، «
حُسنَیَین». تثنیه
حسنی است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه استفاده شده به شرح ذیل می‌باشد:
امام علی (علیه‌السلام) از مشتقات این واژه به صورت
حُسنَیَن در نهج‌البلاغه استفاده کرده‌اند.
«كَذْلِكَ المَرْءُ المُسْلِمُ البَرِيءُ مِنَ الخِيَانَةِ يَنْتَظِرُ مِنَ اللهِ إِحْدَى الحُسْنَيَيْنِ: إِمَّا دَاعِيَ اللهِ فَمَا عِنْدَ اللهِ خَيْرٌ لَهُ، وَإِمَّا رِزْقَ اللهِ فَإِذَا هُوَ ذُوأَهْل وَمَال، وَمَعَهُ دِينُهُ وَحَسَبُهُ».
«همچنين مسلمانى كه از
خیانت به دور باشد، انتظار دارد يكى از دو خوبى نصيبش گردد: يا عمر او پايان يافته و دعوت الهى فرا رسد، و آنچه خداوند در
آخرت برايش مهيّا كرده بهتر است، و يا خداوند او را
روزی دهد و صاحب
همسر و
فرزند و
ثروت گردد، در عين اين‌كه
دین و
شخصیّت خود را نگاه‌داشته است».
قرشی بنابی، سید علی اکبر، مفردات نهج‌البلاغه، برگرفته از مقاله «حسنة»، ج۱، ص۲۷۵.
