• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حَرَج (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حَرَج (به فتح حاء و راء) از واژگان قرآن کریم به معنای تنگی است.
بعضی بزرگان آن را گناه نیز معنی کرده‌اند.
مشتقات حَرَج که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
حَرَج (به فتح حاء و راء) به معنای تنگی، زحمت و گناه؛
حَرَجا (به فتح حاء و راء) به معنای تنگ است.


حَرَج به معنی تنگی است.
راغب گوید: اصل آن محل جمع شدن شی‌ء است و از آن تنگی به نظر آمده لذا به تنگی و گناه حرج گفته‌اند.


به مواردی از حَرَج که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - حَرَج (آیه ۶ سوره مائده)

(ما یُرِیدُ اللَّهُ لِیَجْعَلَ عَلَیْکُمْ مِنْ‌ حَرَجٍ‌.)
«خدا نمی‌خواهد برای شما تنگی و زحمت پدید کند.»


۲.۲ - حَرَج (آیه ۲ سوره اعراف)

(کِتابٌ اُنْزِلَ اِلَیْکَ فَلا یَکُنْ فِی صَدْرِکَ‌ حَرَجٌ‌ مِنْهُ‌)
«این کتابی‌ است که بر تو نازل شده در سینه‌ات از آن تنگی نباشد.»


۲.۳ - حَرَج (آیه ۹۱ سوره توبه)

(لَیْسَ عَلَی الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَی الْمَرْضی‌ وَ لا عَلَی الَّذِینَ لا یَجِدُونَ ما یُنْفِقُونَ‌ حَرَجٌ‌ اِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ‌)
(نه بر افراد ناتوان و نه بر بيماران و نه بر كسانى كه چيزى براى انفاق در راه جهاد ندارند، گناهى نيست كه در ميدان جهاد شركت نجويند، به شرط آن‌كه براى خدا و پيامبرش خيرخواهى كنند.)
آیه درباره جهاد است که ضعیفان و مریضان و ناداران از آن معافند در صورتی که به خدا و رسول (صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم) نیک‌خواه باشند. ولی بهتر است «حرج» را تنگی معنی کنیم یعنی بر اینان تنگی نیست و نمی‌گوییم حتما باید جهاد کنند ولی به خدا و رسول خیرخواه باشند.
گاهی آن را گناه معنی کرده‌اند.


۲.۴ - حَرَج (آیه ۱۷ سوره فتح)

(لَيْسَ عَلَى الْأَعْمَى حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْأَعْرَجِ حَرَجٌ وَلَا عَلَى الْمَرِيضِ حَرَجٌ.)
(بر نابينا، لنگ و بيمار اگر در ميدان جهاد شركت نكنند گناهى نيست؛)


۲.۵ - حَرَجاً (آیه ۱۲۵ سوره انعام)

(وَ مَنْ یُرِدْ، اَنْ یُضِلَّهُ یَجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیِّقاً حَرَجاً کَاَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ)
«هر که را خدا بخواهد اضلال کند سینه‌اش را کاملا تنگ می‌گرداند گویی به شدّت در آسمان بالا می‌رود.»
حرج در این‌جا اسم است به معنای تنگ و آن‌ «ضَیِّقاً» را تاکید می‌کند یعنی سخت تنگ و تنگ تنگ. ذیل آیه این مطلب را روشن می‌کند؛ زیرا اگر کسی را به هوا بالا ببریم در اثر کم شدن و تمام شدن اکسیژن سینه‌اش شدیدا تنگ شده و به خفقان خواهد افتاد.
بعضی از بزرگان «حرج» را از «ضَیِّقاً» جدا کرده و گوید: (حَرَجاً کَاَنَّما یَصَّعَّدُ فِی السَّماءِ) بیان و تفسیر «ضَیِّقاً» است. به نظرم این احتمال چندان قوی نیست و کَاَنَّما یَصَّعَّدُ به تنهایی مشبّه به کلام سابق است.


۲.۶ - حَرَج (آیه ۶۱ سوره نور)

(لَیْسَ عَلَی الْاَعْمی‌ حَرَجٌ‌ وَ لا عَلَی الْاَعْرَجِ‌ حَرَجٌ‌ وَ لا عَلَی الْمَرِیضِ‌ حَرَجٌ‌ وَ لا عَلی‌ اَنْفُسِکُمْ اَنْ تَاْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ اَوْ بُیُوتِ آبائِکُمْ اَوْ بُیُوتِ اُمَّهاتِکُمْ اَوْ بُیُوتِ اِخْوانِکُمْ.)
(بر نابينا و افراد لنگ و بيمار ايرادى نيست كه با شما هم غذا شوند) و بر شما نيز ايرادى نيست كه از خانه‌هاى خودتان [خانه هاى فرزندان يا همسرانتان كه خانه خودِ شما محسوب مى‌شود بدون اجازه خاصّى‌] غذا بخوريد و هم‌چنين خانه‌هاى پدرانتان يا خانه‌هاى مادرانتان يا خانه‌هاى برادرانتان يا خانه‌هاى خواهرانتان...)
در المیزان فرموده: ظاهر آیه درباره جعل حقی برای مؤمنان است که می‌توانند از خانه‌های نزدیکان خود و رفیقان خود و از خانه‌های دیگر که اطمینان دارند به مقدار حاجت بخورند... و ذکر کور، لنگ و مریض برای آن است که‌ قدرت بر کسب ندارند وگرنه فرقی میان آن‌ها و غیر آن‌ها نیست.



۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۱۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۲۲۶.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۲، ص۲۸۸-۲۸۹.    
۴. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۲۲۶.    
۵. مائده/سوره۵، آیه۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۵، ص۳۷۴.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۵، ص۲۳۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۶، ص۲۳۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۳، ص۲۵۹.    
۱۰. اعراف/سوره۷، آیه۲.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۶.    
۱۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۷.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۴۴.    
۱۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۶۱۰.    
۱۵. توبه/سوره۹، آیه۹۱.    
۱۶. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۰۱.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۴۸۹.    
۱۸. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۳۶۲.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۸۵.    
۲۰. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۹۱.    
۲۱. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۱۰۴-۱۰۵.    
۲۲. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۵۰.    
۲۳. فتح/سوره۴۸، آیه۱۷.    
۲۴. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۵۱۳.    
۲۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۸، ص۴۲۱.    
۲۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۸، ص۲۸۲.    
۲۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۳، ص۱۳۲.    
۲۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۹، ص۱۷۶.    
۲۹. انعام/سوره۶، آیه۱۲۵.    
۳۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۷، ص۴۷۱.    
۳۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۷، ص۳۴۲.    
۳۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۸، ص۲۶۴.    
۳۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۵۶۰.    
۳۴. نور/سوره۲۴، آیه۶۱.    
۳۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۳۵۸.    
۳۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۲۸.    
۳۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۶۴.    
۳۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۷، ص۱۷۱.    
۳۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۴۵.    
۴۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۲۲۸.    
۴۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۱۶۴.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حرج»، ج۲، ص۱۱۶-۱۱۸.    






جعبه ابزار