• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

حوب (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





حُوب (به ضم حاء) یا حَوب (به فتح حاء)، از واژگان قرآن کریم به معنی گناه است. اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.



حُوب یا حَوب به معنی گناه است.


(وَ لا تَاْکُلُوا اَمْوالَهُمْ اِلی‌ اَمْوالِکُمْ اِنَّهُ کانَ‌ حُوباً کَبِیراً) «اموال ایتام را با اموال خود با هم نخورید که گناه بزرگی است.»
در نهج البلاغه خطبه ۲۰۹ هست: «وَ اسْتَفْتَحَ التَّوْبَةَ وَ اَمَاطَ الْحَوْبَةَ» «باب توبه را باز کرد و گناه را از خود کنار نمود.»
ناگفته نماند حَوب (به فتح اوّل) و حُوب (به ضمّ اول) هر دو به معنی گناه آمده است. ابن اثیر گوید حوب به معنی حاجت آمده. در دعا هست:
«اِلَیْکَ اَرْفَعُ حَوْبَتِی. یعنی حاجتی» ولی ممکن است این نیز به معنی گناه باشد یعنی گناه خود را به سوی تو می‌آورم تا به بخشائی و نیز گوید: ابوایّوب خواست زن خود را طلاق دهد حضرت فرمود: «اِنَّ طَلَاقَ اُمِّ اَیُّوبَ‌ لَحُوبٌ» «يعنى طلاق مادر ايّوب گناه است.»


اين كلمه فقط يكبار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنایی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۱۹۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ط دار القلم، ص۲۶۱.    
۳. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة، ج۲، ص۱۱۳.    
۴. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۲، ص۴۷.    
۵. نساء/سوره۴، آیه۲.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان، ج۴، ص۱۶۵-۱۶۶.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۴، ص۲۶۳.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان، ج۳، ص۱۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۵، ص۱۱.    
۱۰. عبده، محمد، نهج البلاغة، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۲۲۲، خطبه ۲۰۹.    
۱۱. سید شریف رضی، نهج البلاغة، ت الحسون، ص۵۲۶، خطبه ۲۱۴.    
۱۲. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۷۴۲.    
۱۳. ابن اثیر، مجدالدین، النهایه فی غریب الحدیث والاثر، ج۱، ص۴۵۵.    
۱۴. نساء/سوره۴، آیه۲.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «حوب»، ج۲، ص۱۹۰-۱۹۱.    






جعبه ابزار