حمير (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَمیر: (لَصَوْتُ الْحَمير) بر وزن (خمير) جمع «
حمار» به معنى «
خران» است.
آیه مورد بحث در ادامه نصايح و اندرزهاى اخلاقى «
لقمان» به پسرش است. در اندرزهاى «لقمان» اشاره‌اى به آداب سخن گفتن شده است و در
اسلام باب وسيعى براى اين مسئله گشوده شده، از جمله اين كه: تا سخن گفتن ضرورتى نداشته باشد
سکوت از آن بهتر است.
به موردی از کاربرد حَمیر در
قرآن، اشاره می‌شود:
(وَ اقْصِدْ في مَشْيِكَ وَ اغْضُضْ مِن صَوْتِكَ إِنَّ أَنكَرَ الْأَصْواتِ لَصَوْتُ الْحَمير) «پسرم در راه رفتن،
اعتدال را رعايت كن؛ از صداى خود بكاه و هرگز فرياد مزن كه زشت‌ترين صداها صداى خران است.»
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید:
كلمه قصد در هر چيز به معناى حد
اعتدال در آن است، و كلمه
غض به طورى كه
راغب گفته به معناى نقصان در نگاه كردن و صدا كردن است، و بنا به گفته وى غض صوت به معناى آهسته و كوتاه صدا كردن است، و معناى آيه اين است كه در راه رفتنت ميانه‌روى را پيش گير، و در صدايت كوتاه و ناقص آن را پيشه ساز، كه ناخوش‌ترين صوت‌ها صوت خران است، كه در نهايت بلندى است.
•
شریعتمداری، جعفر، شرح و تفسیر لغات قرآن بر اساس تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله « حَمیر »، ص ۵۸۸.
