حَلَب (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَلَب (به فتح حاء و لام) از
واژگان نهج البلاغه به معنای دوشیدن است. از این لفظ ده مورد در
نهج البلاغه آمده است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با بی‌طرفی در کارهای باطل و فتنه های آینده از این واژه استفاده نموده است.
حَلَب و
احتلاب به معنای دوشیدن است.
برخی از مواردی که در
نهج البلاغه به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
حضرت علی (علیه‌السلام) در رابطه با بی‌طرفی در کارهای باطل فرموده:
«كُنْ فِي الْفِتْنَةِ كَابْنِ اللَّبونِ، لاَ ظَهْرٌ فَيُرْكَبَ، وَ لاَ ضَرْعٌ فَيُحْلَبَ».
«در فتنه ها همچون
شتر كم سنّ و سال باش! نه پشتى كه سوار شوند و نه پستانى كه بدوشند».
ابن لبون بچه دو ساله شتر را گویند یعنی در فتنه‌ها (که هر دو طرف باطل است) مانند بچّه شتر دو ساله باش نه پشتی دارد که سوار شد و نه پستانی دارد که دوشید، ولی اگر یک طرف حق و یک طرف باطل باشد، وظیفه، دفاع از حق، و یاری کردن آن است لذا در رابطه با آن‌ها که نه آن حضرت را یاری کردند و نه
معاویه را فرمود: «
«لم ینصروا الحق و لم یخذلوا الباطل»» حق را یاری نکردند، باطل را خوار ننمودند یعنی از هر دو جهت مقصّرند.
امام علی (علیه‌السلام) همچنین در رابطه با فتنه‌های آینده فرموده:
«ثُمَّ يَأْتِي بَعْدَ ذلِكَ طالِعُ الْفِتْنَةِ .... تَرِدُ بِمُرِّ الْقَضاءِ، وَ تَحْلُبُ عَبِيطَ الدِّماءِ، وَ تَثْلِمُ مَنارَ الدِّينَ»؛
«سپس مقدمات
فتنه شروع می‌شود ... می‌آید با کوبیدن تلخ، می‌دوشد خون‌های تازه و خالص را، می‌شکند علائم دین را».
از این لفظ ده مورد در «نهج البلاغه» آمده است و در کلام الله مجید به کار نرفته است.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حلب»، ج۱، ص۲۹۴.
