حجر - به فتح حاء و جیم (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَجَر (به فتح حاء و جیم) یکی از مفردات
نهج البلاغه به معنای
سنگ، که
حضرت علی (علیه‌السلام) در خصوص پیروی از
سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و خانه
کعبه، از این واژه استفاده نموده است.
حَجَر (به فتح حاء و جیم) به معنای سنگ، آمده است. جمع آن «
حجاره» و «احجار» است.
امام (صلوات‌الله‌علیه) در رابطه با پیروی از سیره نبوی (صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) فرموده است: «
«خَرَجَ مِنَ الدُّنْیَا خَمِیصاً وَ وَرَدَ الْآخِرَةَ سَلِیماً، لَمْ یَضَعْ حَجَراً عَلَی حَجَرٍ حَتَّی مَضَی لِسَبِیلِهِ»؛
او با شکم
گرسنه از این جهان
رحلت کرد و با سلامت (روح و ایمان) به سرای دیگر وارد شد. او تا آن زمان که از جهان رخت بر بست و دعوت حق را اجابت کرد سنگی روی سنگ ننهاد (و خانه محکمی برای خود نساخت).»
امام (علیه‌السلام) در رابطه با خانه کعبه می‌فرماید: «
«اَ لَا تَرَوْنَ اَنَّ اللَّهَ سُبْحَانَهُ اخْتَبَرَ الْاَوَّلِینَ مِنْ لَدُنْ آدَمَ اِلَی الْآخِرِینَ مِنْ هَذَا الْعَالَمِ بِاَحْجَارٍ لَا تَضُرُّ وَ لَا تَنْفَعُ»؛
آیا نمی‌بینید
خداوند انسان‌های نخستین را از زمان
آدم تا آخرین آن‌ها را در این عالم با سنگ‌هایی (منظور خانه کعبه است)
آزمایش نموده که نه
زیان می‌رساند نه
سودی می‌بخشد.»
این واژه ۱۵ بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «حجر»، ص۲۵۱.
