حاکمیت خدا در قیامت (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
در این مقاله آیات مرتبط با
حاکمیت خداوند در قیامت معرفی می‌شوند.
ظهور حاکمیت خدا، در عرصه
قیامت:
۱. «ثُمَّ رُدُّوا إِلَى اللَّهِ مَوْلاهُمُ الْحَقِّ أَلا لَهُ الْحُكْمُ وَ هُوَ أَسْرَعُ الْحاسِبِينَ؛
سپس (تمام بندگان) به سوی خدا، که مولای حقیقی آنهاست، بازمی‌گردند. بدانید که حکم و داوری، مخصوص اوست؛ و او، سریعترین حسابگران است!»
۲. «... وَ يَوْمَ يَقُولُ كُنْ فَيَكُونُ قَوْلُهُ الْحَقُّ وَ لَهُ الْمُلْكُ يَوْمَ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ عالِمُ الْغَيْبِ وَ الشَّهادَةِ وَ هُوَ الْحَكِيمُ الْخَبِيرُ؛
... و آن روز که (به هر چیز) می‌گوید: موجود باش! موجود می‌شود؛ سخن او، حق است؛ و در آن روز که در
صور دمیده می‌شود، حکومت مخصوص اوست، از پنهان و آشکار با [خبر است، و اوست حکیم و آگاه.»
۳. «يَوْمَ يَأْتِ لا تَكَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِيٌّ وَ سَعِيدٌ؛
آن روز که (قیامت و زمان
مجازات) فرا رسد، هیچ کس جز به اجازه او سخن نمی‌گوید؛ گروهی بدبختند و گروهی
خوشبخت!»
۴. «إِنْ كُلُّ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ إِلَّا آتِي الرَّحْمنِ عَبْداً • وَ كُلُّهُمْ آتِيهِ يَوْمَ الْقِيامَةِ فَرْداً؛
تمام کسانی که در
آسمانها و
زمین هستند، بنده اویند! و همگی
روز رستاخیز، تک و تنها نزد او حاضر می‌شوند!»
۵. «يَوْمَئِذٍ يَتَّبِعُونَ الدَّاعِيَ لا عِوَجَ لَهُ وَ خَشَعَتِ الْأَصْواتُ لِلرَّحْمنِ فَلا تَسْمَعُ إِلَّا هَمْساً • يَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفاعَةُ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ رَضِيَ لَهُ قَوْلًا؛
در آن روز، همه از دعوت کننده الهی پیروی نموده، و قدرت بر مخالفت او نخواهند داشت (و همگی از
قبرها برمی‌خیزند)؛ و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع می‌شود؛ و جز صدای آهسته چیزی نمی‌شنوی! در آن روز،
شفاعت هیچ کس سودی نمی‌بخشد، جز کسی که خداوند رحمان به او اجازه داده، و به گفتار او راضی است»
۶.«الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ لِلَّهِ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ ...؛
حکومت و فرمانروایی در آن روز از آن خداست؛ و میان آنها
داوری می‌کند....»
۷. «الْمُلْكُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمنِ ...؛
حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است....»
۸. «فَالْيَوْمَ لا يَمْلِكُ بَعْضُكُمْ لِبَعْضٍ نَفْعاً وَ لا ضَرًّا وَ نَقُولُ لِلَّذِينَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذابَ النَّارِ الَّتِي كُنْتُمْ بِها تُكَذِّبُونَ؛
(آری) امروز هیچ یک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست! و به
ظالمان می‌گوییم: بچشید
عذاب آتشی را که
تکذیب می‌کردید!»
۹. «يَوْمَ هُمْ بارِزُونَ لا يَخْفى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَيْ‌ءٌ لِمَنِ الْمُلْكُ الْيَوْمَ لِلَّهِ الْواحِدِ الْقَهَّارِ؛
روزی که همه آنان آشکار می‌شوند و چیزی از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند؛ (و گفته می‌شود:) حکومت امروز برای کیست؟ برای خداوند یکتای قهّار است!»
۱۰. «وَ كَمْ مِنْ مَلَكٍ فِي السَّماواتِ لا تُغْنِي شَفاعَتُهُمْ شَيْئاً إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ يَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ يَشاءُ وَ يَرْضى؛
و چه بسیار
فرشتگان آسمانها که
شفاعت آنها سودی نمی‌بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (
شفاعت) دهد!»
۱۱. «سَنَفْرُغُ لَكُمْ أَيُّهَ الثَّقَلانِ • يا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطارِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلَّا بِسُلْطانٍ؛
بزودی به حساب شما می‌پردازیم ای دو گروه انس و جنّ! ای گروه
جنّ و انس! اگر می‌توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‌توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)!»
۱۲. «رَبِّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُمَا الرَّحْمنِ لا يَمْلِكُونَ مِنْهُ خِطاباً • يَوْمَ يَقُومُ الرُّوحُ وَ الْمَلائِكَةُ صَفًّا لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً؛
همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی
اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! روزی که روح و ملائکه در یک صف می‌ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‌گویند، و (آنگاه که می‌گویند) درست می‌گویند!»
۱۳. «كَلَّا إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا • وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا • وَ جِي‌ءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّكْرى؛
چنان نیست که آنها می‌پندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند و در آن روز
جهنم را حاضر می‌کنند؛ (آری) در آن روز
انسان متذکّر می‌شود؛ امّا این تذکّر چه سودی برای او دارد؟!»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۲، ص۳۵۲، برگرفته از مقاله «حاکمیت خدا در قیامت»
