جَلمَد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
جَلمَد (بر وزن عقرب) یا
جلمود یکی از
مفردات نهج البلاغه به معنای
صخره و سنگ سخت است.
حضرت علی (علیه‌السلام) در
نامه‌ای به
معاویه و آفرینش
زمین و ... از این واژه استفاده نموده است.
این واژه سه بار در «
نهج‌البلاغه» آمده است.
جَلمَد (بر وزن عقرب) یا جلمود به معنای صخره و سنگ سخت، آمده است.
مواردی که در «نهج‌البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) در
شعری به نقل از شاعر
بنی اسد، خطاب به معاویه نوشته است: اگر من به سوی تو آمدم حق است که
خداوند برای انتقام از تو، مرا به سوی تو بفرستد و اگر تو به طرف من آمدی، مانند قول برادر بنی اسد خواهد بود که گفته است:
«مُستَقبِلینَ رِیاحَ الصّیفِ تَضرِبُهُم ••• بِحاصِبٍ بَینَ أَغوارٍ وَ جُلمودِ.» «روبرو بودید با طوفان‌های
تابستان که می‌زد آن‌ها را با خرمنی از غبارها و سنگ‌ها.»
امام (علیه‌السلام) در رابطه با خلقت زمین نیز فرموده است:
«وَ جَبَلَ جَلاميدَها وَ نُشوزَ مُتونِها وَ أَطْوادِها فَأَرْساها في مَراسيها.» «آفرید صخره‌ها و
کوه‌های زمین را و آن‌ها را در قرارگاه خود ثابت و استوار کرد.»
در
خطبه ۹۰ نیز این واژه آمده است.
این واژه سه بار در «نهج البلاغه» آمده است.
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «جلمد»، ص۲۲۷-۲۲۶.
