• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

ثَبْط (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





ثَبْط (به فتح ثاء و سکون باء) از واژگان قرآن کریم به معنی حبس یا باز داشتن است.
این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده که ثلاثی و تفعیل آن هر دو متعدی است.



ثَبْط به معنی حبس یا باز داشتن است.
ثلاثی و تفعیل آن هر دو متعدی است.


به موردی از ثَبْط که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - فَثَبَّطَهُمْ‌ (آیه ۴۶ سوره توبه)

(وَ لکِنْ کَرِهَ اللَّهُ انْبِعاثَهُمْ‌ فَثَبَّطَهُمْ‌)
«لیکن خدا خروج آنها را مکروه داشت پس از آن، بازشان داشت.»



این کلمه فقط یک بار در قرآن آمده است.


۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۳۰۳.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۷۲.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۲۴۰.    
۴. شرتونی، سعید، اقرب الموارد، ج۱، ص۳۴۰.    
۵. توبه/سوره۹، آیه۴۶.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۹، ص۳۸۹.    
۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۹، ص۲۹۰.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۱، ص۱۱۰.    
۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۵۴.    
۱۰. توبه/سوره۹، آیه۴۶.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «ثبط»، ج۱، ص۳۰۳.    






جعبه ابزار