تُدْلوا (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تُدْلوا: (وَ تُدْلُوا بِها اِلَی الْحُکَّامِ)«تُدْلوا» از مادّه
«ادلاء»، در اصل، به معنای فرستادن
دلو در چاه برای بیرون آوردن
آب است، و این، تعبیر زیبایی است برای مواقعی که
انسان تسبیب اسبابی می‌کند که به منظور خاصی نایل گردد.
(وَ لاَ تَأْكُلُواْ أَمْوَالَكُم بَيْنَكُم بِالْبَاطِلِ وَ تُدْلُواْ بِهَا إِلَى الْحُكَّامِ لِتَأْكُلُواْ فَرِيقًا مِّنْ أَمْوَالِ النَّاسِ بِالإِثْمِ وَ أَنتُمْ تَعْلَمُونَ) (و اموال يكديگر را به باطل و ناحق در ميان خود نخوريد. و براى خوردن بخشى از اموال مردم به گناه، قسمتى از آن را به عنوان
رشوه به قضات ندهيد، در حالى‌كه مى‌دانيد اين كار،
گناه است.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: کلمه تدلوا مضارع از باب افعال ادلاء است، و ادلاء به معنای آویزان کردن دلو در چاه است برای بیرون کشیدن آب، و این کلمه را به عنوان کنایه در دادن رشوه به حکام تا بر طبق میل آدمی رای دهند استعمال می‌کنند و این کنایه‌ای است لطیف که می‌فهماند مثل رشوه دهنده که می‌خواهد حکم حاکم را به سود خود جلب کند، و با مادیات عقل و و جدان او را بدزدد، مثل کسی است که با دلو خود آب را از
چاه بیرون می‌کشد.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در
مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تُدْلوا»، ص۱۲۴.
