• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَناد (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: تَناد (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: نداء (مفردات‌قرآن)، نداء (مفردات‌نهج‌البلاغه)، نداء.


تَنَاد: (اَخافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ)
[۱] مومن/سوره۴۰، آیه۳۲.    

«التَّنَاد» (در اصل‌ «الْتَّنَادِی» بوده که یای آن حذف شده، و کسره دال که دلیل بر آن است بر جای مانده) از مادّه «ندا»
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۹۶.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۱۱.    
به معنای «صدا زدن» است.
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۱۰۹.    



(وَ يَا قَوْمِ إِنِّي أَخَافُ عَلَيْكُمْ يَوْمَ التَّنَادِ)
[۵] مومن/سوره۴۰، آیه۳۲.    
(اى قوم من! من از روزى كه مردم يكديگر را صدا مى‌زنند و از هم يارى مى‌طلبند بر شما بيمناكم!)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۰.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: منظور از یوم التناد روز قیامت است. و تسميه قيامت به اين اسم، به خاطر اين است كه در آن روز ستمگران يكديگر را با صداى بلند صدا مى‌زنند، و داد و فريادشان به واويلا بلند مى‌شود، همانطور كه در دنیا به داد و فرياد عادت كرده بودند. بعضى‌ از مفسرین گفته‌اند: مراد از تنادى نداهايى است كه بين بهشتیان و دوزخیان پيش مى‌آيد و قرآن آن را در سوره اعراف حكايت كرده. البته وجوه ديگرى نيز براى اين نامگذارى ذكر كرده‌اند، كه فايده‌اى در بر ندارد.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۰۱.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۳۰.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۶۴.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۱۳.    
)

۱. ↑ مومن/سوره۴۰، آیه۳۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۷۹۶.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۱، ص۴۱۱.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۲۰، ص۱۰۹.    
۵. ↑ مومن/سوره۴۰، آیه۳۲.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۷۰.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۷، ص۵۰۱.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۷، ص۳۳۰.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۱، ص۲۶۴.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۸۱۳.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَنَاد»، ص۱۴۳.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره غافر | لغات قرآن
جعبه ابزار