تَمید (لغات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَمِیْد:(رَواسِیَ اَنْ تَمیدَ بِهِمْ) «تَمِیْد» از مادّه «
مید»
(بر وزن صید) به معنای لرزش و حرکت ناموزون اشیاء بزرگ، تزلزل و اضطراب اشیاء عظیم است، و جمله «
(انْ تَمِیْدَ بِکُمْ)» در تقدیر «
(لِئَلَّا تَمِیْدَ بِکُمْ)» بوده است.
ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با
تَمید:(وَ جَعَلْنَا فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنَا فِيهَا فِجَاجًا سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ) (و در زمين، كوه‌هاى استوارى قرار داديم، مبادا آنان را بلرزاند! و در آن، دره‌ها و راه‌هايى قرار داديم تا راه يابند.)
علامه طباطبایی در
تفسیر المیزان می‌فرماید: در
مجمع البیان گفته است: كلمه رواسى به معناى كوه‌هايى است كه با سنگينى خود استوار ايستاده‌اند، هم چنان كه گفته مى‌شود: ترسو السفينة ، يعنى كشتى ايستاد و به خاطر سنگينيش بى‌حركت ايستاد، و كلمه
تميد از ميد ، به معناى اضطراب، و نوسان در اين سو و آن سو است، و كلمه
فج به معناى راه گشاد ميان دو كوه است.
(دیدگاه
شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
(خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَيْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِي الْأَرْضِ رَوَاسِيَ أَن تَمِيدَ بِكُمْ وَ بَثَّ فِيهَا مِن كُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنبَتْنَا فِيهَا مِن كُلِّ زَوْجٍ كَرِيمٍ) (او آسمانها را بدون ستونى كه آن را ببينيد آفريد، و در زمين كوه‌هاى استوارى قرار داد مبادا شما را بلرزاند و آرامش را از شما بگيرد و از هر گونه جنبنده‌اى روى آن منتشر ساخت؛ و از آسمان آبى نازل كرديم و بوسيله آن در روى زمين انواع گوناگونى از گياهان پرارزش رويانديم.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: يعنى كوه‌هاى شامخى در زمين نهاد، تا زمين دچار اضطراب نگشته و شما را مضطرب نكند، و اين خود اشعار دارد بر اينكه بين كوه‌ها و زلزله‌ها رابطه‌اى مستقيم است.
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
)
•
مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَمید»، ص۱۴۳.
