• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

مید (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





مَيْد (به فتح میم و سکون یاء)، از واژگان قرآن کریم به معنای اضطراب چيز بزرگ است. کلمه مید در قرآن سه بار به کار رفته است.



مَيْد به معنای اضطراب چيز بزرگ است، مثل اضطراب زمين. طبرسی مطلق اضطراب گفته و گويد: «الميد: الميل يمينا و شمالا و هو الاضطراب» ولى بنا به استعمال قرآن مجيد كه آن را پيوسته درباره اضطراب زمين به كار برده قيد «عظيم» بهتر است. در مصباح گويد: ميدان را از آن جهت ميدان گويند كه جوانب آن در موقع مسابقه می لرزد.



(وَ أَلْقى‌ فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ‌ تَمِيدَ بِكُمْ‌...) (و در زمين، كوه هاى استوارى قرار داد تا شما را نلرزاند...) همچنین سوره انبیاء آیه ۳۱ و سوره لقمان آیه ۱۰. راجع به تفصيل اين سخن رجوع شود به جبل. در نهج البلاغه خطبه ۱۸۵ درباره دنيا فرموده: «الْحَيُودُ الْمَيُودُ» «مائل و مضطرب است» و در نهج البلاغه خطبه۱ آمده‌ «وَ وَتَّدَ بِالصُّخُورِ مَيَدَانَ‌ أَرْضِهِ» «با سنگ‌ها اضطراب زمين را ميخكوب كرد.»


۱. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج۶، ص۳۲۴.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دار القلم، ص۷۸۲.    
۳. ابن فارس، احمد، معجم مقائیس اللغة‌، ج۵، ص۲۸۸.    
۴. طریحی، فخر‌الدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۳، ص۱۴۷.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط القلم، ص۷۸۲.    
۶. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۴۵.    
۷. قیومی مقری، احمد بن محمد بن علی، مصباح المنیر، ج۱، ص۳۰۲.    
۸. نحل/سوره۱۶، آیه۱۵.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن‌، ص۲۶۹.    
۱۰. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۲۱۷.    
۱۱. طباطبایی، سید محمد حسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمد‌باقر موسوی، ج۱۲، ص۳۱۹.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۱۴۶.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۳، ص۲۳۸.    
۱۴. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۲، ص۱۵۹، خطبه ۱۸۵.    
۱۵. سید شریف رضی، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۴۴۶، خطبه ۱۹۱.    
۱۶. عبده، محمد، نهج البلاغه، ط مطبعة الإستقامة، ج۱، ص۷، خطبه ۱.    
۱۷. سید شریف رضی، ابوا الحسن، نهج البلاغه، ت الحسون، ص۲۷، خطبه ۱.    



قرشی بنایی، علی اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «مید»، ج۶، ص۳۲۴.    







جعبه ابزار