مَیْد (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مَیْد (به فتح میم و سکون یاء) از
واژگان نهج‌البلاغه، بمعنای
اضطراب است.
مَيَدان (به فتح میم و یاء) بهع معنای اضطراب و حركت و بالا و پائين رفتن است.
مَیْد به معنای اضطراب است.
مید به معنای حركت به طرف چپ و راست است. «الميد: الميل يمينا و شمالا و هو الاضطراب»
مواردی که در «نهج‌البلاغه» آمده است به شرح ذیل می‌باشد.
امیرالمومنین علی (علیه‌السلام) راجع به
اهل‌معرفت فرمود:
«بَاتُوا سُجّداً وَقِيَاماً، ... وَ مَادُوا كَمَا يَميدُ الشَّجَرُ يَوْمَ الرّيحِ الْعَاصِفِ، خَوْفاً مِنَ الْعِقَابِ، وَ رَجَاءً لِلثَّوَابِ!.» «در حال سجده و قيام شب را به روز آوردند، و مضطرب شدند از خوف عذاب و اميد ثواب چنانكه مضطرب مى‌شود درخت از باد طوفانى.»
(شرح های خطبه:
)
درباره قيامت فرموده:
«حَتَّى إِذَا بَلَغَ الْكِتَابُ أَجَلَهُ، وَ الاَْمْرُ مَقَادِيرَهُ، أَمَادَ السَّماءَ وَ فَطَرَهَا وَ أَرَجَّ الاَْرْضَ وَأَرْجَفَهَا.» «تا چون عمر جهان به مدتش برسد، آسمان را به حركت و اضطراب آورده و آنرا مى‌شكافد و زمين را به لرزه در آورد»
(شرح های خطبه:
)
مَيَدان (مثل جريان) اضطراب و حركت و بالا و پائين رفتن است.
درباره لرزش زمین و آرامش بخشیدن آن به وسیله کوه‌ها فرمود:
«وَ وَتَّدَ بِالصُّخُورِ مَيَدَانَ أَرْضِهِ.» یعنی «با كوهها حركت و بالا و پائين رفتن زمين را ميخكوب كرد.»
(شرح های خطبه:
) چنانكه در، «جبل» گذشت.
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «مید»، ج۲، ص۱۰۰۲.
