• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَلْقَفُ (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَلْقَفُ: (فَاِذا هِیَ تَلْقَفُ)
«تَلْقَفُ» از مادّه‌ «لقف» (بر وزن وقف) به معنای بلعیدن و برگرفتن چیزی با قدرت و سرعت است، خواه به وسیله دهان و دندان باشد، یا به وسیله دست، ولی در پاره‌ای از موارد به معنای بلعیدن نیز آمده است، در آیه مورد بحث، نیز ظاهراً به همین معناست. و در فارسی از آن به‌ «ربودن» تعبیر می‌شود و در سوره‌ «شعراء» منظور گرفتن با دهان است.



ترجمه و تفاسیر آیات مرتبط با تَلْقَفُ:

۱.۱ - آیه ۱۱۷ سوره اعراف

(وَ أَوْحَيْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ) (ما به موسی وحی كرديم كه: «عصاى خود را بيفكن.» ناگهان به صورت مار عظيمى در آمد و وسايل دروغين آنها را بسرعت بلعيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تلقف از ماده لقف و لقفان و به معناى چيزى را به سرعت گرفتن است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۲ - آیه ۶۹ سوره طه

(وَ أَلْقِ مَا فِي يَمِينِكَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا كَيْدُ سَاحِرٍ وَ لَا يُفْلِحُ السَّاحِرُ حَيْثُ أَتَى) (و آنچه را در دست راست خود دارى بيفكن، تمام آنچه را ساخته‌اند مى‌بلعد! آنچه ساخته‌اند حيله ساحر است؛ و ساحر هر جا آيد رستگار نخواهد شد.»)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: در این جمله موسی (علیه‌السّلام) مامور می‌شود که عصای خود را بیفکند تا همه آنچه را که آنها درست کرده بودند ببلعد و اگر عصا را به آنچه در دست داری تعبیر فرمود برای این است که این تعبیر لطیف‌تر و عمیق‌تر است، چون اشاره به این دارد که هیچ چیزی حقیقت ندارد مگر آنچه خدا می‌خواهد، و اگر خواست آنچه با دست موسی است عصا باشد عصا می‌گردد و اگر خواست مار باشد مار می‌شود و موسی از خود چیزی ندارد. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)

۱.۳ - آیه ۴۵ سوره شعراء

(فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِيَ تَلْقَفُ مَا يَأْفِكُونَ) (سپس موسى عصايش را افكند، ناگهان تمام وسايل دروغين آنها را بلعيد.)
علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: تلقف از مصدر لقف است كه به معناى بلعيدن به سرعت است. (دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:)


۱. اعراف/سوره۷، آیه۱۱۷.    
۲. شعراء/سوره۲۶، آیه۴۵.    
۳. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ج۱، ص۷۴۴.    
۴. طریحی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۵، ص۱۲۱.    
۵. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۶، ص۳۵۱.    
۶. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۳، ص۲۶۵.    
۷. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۵، ص۲۵۲.    
۸. اعراف/سوره۷، آیه۱۱۷.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۱۶۴.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۸، ص۲۷۵.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۸، ص۲۱۶.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۹، ص۲۰۹.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۴، ص۷۱۲.    
۱۴. طه/سوره۲۰، آیه۶۹.    
۱۵. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۱۶.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۴، ص۲۴۸.    
۱۷. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۴، ص۱۷۸.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۶، ص۴۷.    
۱۹. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۴.    
۲۰. شعراء/سوره۲۶، آیه۴۵.    
۲۱. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۳۶۹.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۳۸۴.    
۲۳. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۷۵.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۱۹.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۲۹۶.    



مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَلْقَفُ»، ص۱۴۰.    






جعبه ابزار