لقف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَقْف (به فتح لام و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گرفتن به سرعت است. این واژه فقط یکبار در
خطبه ۲۱۰ آمده است.
لَقْف به معنای گرفتن به سرعت است. «لَقِفَ الشيءَ لَقْفاً: تناولهُ بسرعة.»
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره كسانى كه از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اخذ حديث كرده‌اند فرموده:
«فَلَوْ عَلِمَ النَّاسُ أَنَّهُ مُنَافِقٌ كَاذِبٌ لَمْ يَقْبَلُوا مِنْهُ، وَ لَمْ یُصَدِّقُوا قَوْلَهُ وَلكِنَّهُمْ قَالُوا: صَاحِبُ رَسُولِ اللهِ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) رآهُ، وَ سَمِعَ مِنْهُ، وَ لَقِفَ عَنْهُ، فَيَأْخُذُونَ بِقَوْلِهِ.» (اگر مردم مى‌دانستند كه اين شخص
منافق و دروغگوست از او قبول نمى‌كردند و تصديقش نمى‌نمودند، امّا (چون از واقعيّت او آگاه نيستند) مى‌گويند: وى از صحابه رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) است؛ پيامبر را ديده، از او حديث شنيده و مطالب را از او دريافت كرده است، به همين دليل به گفته‌اش ترتيب اثر مى‌دهند.)
(شرح‌های خطبه:
) «لَقِفَ عَنْهُ» يعنى «از آن حضرت اخذ كرده است.»
از این ماده فقط يک بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لقف»، ج۲، ص۹۴۷.
