لَقْف (مفردات‌نهج‌البلاغه)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
لَقْف (به فتح لام و سکون قاف) از
واژگان نهج البلاغه به معنای گرفتن به سرعت است.
این واژه فقط یک‌بار در «
نهج البلاغه» آمده است.
لَقْف به معنای گرفتن به سرعت است.
«
لَقِفَ الشيءَ لَقْفاً: تناولهُ بسرعة.»
موردی که در «نهج البلاغه» به کار رفته است، به شرح ذیل می‌باشد:
امام (صلوات‌الله‌علیه) درباره كسانى كه از
رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) اخذ حديث كرده‌اند فرموده:
«فَلَوْ عَلِمَ النّاسُ أَنَّهُ مُنافِقٌ كاذِبٌ لَمْ يَقْبَلوا مِنْهُ، وَ لَمْ یُصَدِّقوا قَوْلَهُ وَ لكِنَّهُمْ قالوا: صاحِبُ رَسولِ اللهِ (صلى‌الله‌عليه‌وآله) رآهُ، وَ سَمِعَ مِنْهُ، وَ لَقِفَ عَنْهُ، فَيَأْخُذونَ بِقَوْلِهِ.» «اگر مردم مى‌دانستند كه اين شخص
منافق و دروغگوست از او قبول نمى‌كردند و تصديقش نمى‌نمودند، امّا (چون از واقعيّت او آگاه نيستند) مى‌گويند: وى از
صحابه رسول خدا (صلى‌الله‌عليه‌وآله) است؛ پيامبر را ديده، از او
حدیث شنيده و مطالب را از او دريافت كرده است، به همين دليل به گفته‌اش ترتيب اثر مى‌دهند.»
«
لَقِفَ عَنْهُ.» يعنى «از آن حضرت اخذ كرده است.»
از این ماده فقط يک مورد در «نهج البلاغه» آمده است.
•
قرشی بنایی، علی‌اکبر، مفردات نهج البلاغه، برگرفته از مقاله «لقف»، ج۲، ص۹۴۷.
