• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَفَقُّد (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





تَفَقُّد (به فتح تاء و فاء و تشدید و ضم قاف) از واژگان قرآن کریم به معنای آن است كه در حال غیبتِ چيزى از حال آن جويا شويم.
این واژه یک‌بار در قرآن کریم به‌ کار رفته است.



تَفَقُّد به معنای آن است كه در حال غيبتِ چيزى از حال آن جويا شويم.


به مواردی از تَفَقُّد که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - تَفَقَّدَ (آیه ۲۰ سوره نمل)

(وَ تَفَقَّدَ الطَّيْرَ فَقالَ ما لِيَ لا أَرَى الْهُدْهُدَ)
يعنى: «از پرندگان جويا شد و گفت: چرا هدهد را نمى‌بينم.»


این واژه یک‌بار در قرآن به‌ کار رفته است.


۱. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۵، ص۱۹۶.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات فی غریب القرآن، ص۶۴۱.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت-الحسینی، ج۳، ص۱۲۱.    
۴. نمل/سوره۲۷، آیه۲۰.    
۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۵، ص۵۰۵.    
۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۳۵۴.    
۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۸، ص۹۶.    
۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۷، ص۳۳۹.    
۹. نمل/سوره۲۷، آیه۲۰.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «فقد»، ج۵، ص۱۹۶.    






جعبه ابزار