تَعْقیب (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
تَعْقیب (به فتح تاء و سکون عین) از
واژگان قرآن کریم به معنای كردن كارى بعد از كار ديگر است.
يُعَقِّبْ (به ضم یاء و فتح عین) به معنای بر نگرديد و به پشت سرش توجّه نكرد
مُعَقِّبَ (به ضم میم و فتح عین) به معنای تعقیب‌کننده است.
تَعْقیب به معنای كردن كارى است بعد از كار ديگر، مثل
تعقیب نماز كه خواندن
اذکار بعد از خواندن
نماز است، لذا بالتفات و برگشتن نيز گفته می‌شود.
به مواردی از
تَعْقِيب که در
قرآن به کار رفته است، اشاره می‌شود:
(وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ يُعَقِّبْ يا مُوسى لا تَخَفْ ...) يعنى: «گريزان برگشت و بر نگرديد و به پشت سرش توجّه نكرد.»
در
جوامع الجامع نقل شده:
| «فَما عَقَّبُوا إِذْ قيلَ هَلْ مُعَقِّبُ | | |
| | |
| وَ لا نَزَلُوا يَوْمَ الْكَرِيهَةِ مَنْزِلًا» | | |
| | |
«آن‌گاه كه گفته شد: آيا برگردنده‌اى (پس از فرار) هست؟ بر نگرديدند و روز سختى در منزلى نازل نشدند و لياقت نشان ندادند.»
(وَ اللَّهُ يَحْكُمُ لا مُعَقِّبَ لِحُكْمِهِ) «
خدا حكم می‌كند و حكم او را
تعقيب‌كننده‌اى نيست كه او را در قبال حكم مسئول دارد.»
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «تعقیب»، ج۵، ص۲۲.
