تهدید افترازنندگان (قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
از مصادیق تهدیدشدگان که در
آیات قرآن معرفی شده‌اند،
افترازنندگان هستند.
تهدید افترازنندگان به
کیفر، از سوى خداوند:
۱. «لَقَد سَمِعَ اللَّهُ قَولَ الَّذينَ قالوا انَّ اللَّهَ فَقيرٌ ونَحنُ اغنِياءُ سَنَكتُبُ ما قالوا وقَتلَهُمُ الانبِياءَ بِغَيرِ حَقّ ونَقولُ ذوقوا عَذابَ الحَريق• ذلِكَ بِما قَدَّمَت ايديكُم وانَّ اللَّهَ لَيسَ بِظَلَّامٍ لِلعَبيد؛
خداوند،
سخن آنها را که گفتند: خدا
فقیر است، و ما بی‌نیازیم، شنید! به زودی آنچه را گفتند، خواهیم نوشت؛ و (همچنین) کشتن
پیامبران را بناحق (می‌نویسیم)؛ و به آنها می‌گوییم: بچشید
عذاب سوزان را (در برابر کارهایتان!) این بخاطر چیزی است که دستهای شما از پیش فرستاده (و نتیجه کار شماست) و بخاطر آن است که خداوند، به بندگان (خود)،
ستم نمی‌کند.»
۲. «لَقَد كَفَرَ الَّذينَ قالوا انَّ اللَّهَ هُوَ المَسيحُ ابنُ مَريَمَ وقالَ المَسيحُ يبَنى اسرءيلَ اعبُدوا اللَّهَ رَبّى ورَبَّكُم انَّهُ مَن يُشرِك بِاللَّهِ فَقَد حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيهِ الجَنَّةَ ومَأوهُ النّارُ وما لِلظلِمينَ مِن انصار لَقَد كَفَرَ الَّذينَ قالوا انَّ اللَّهَ ثالِثُ ثَلثَةٍ وما مِن الهٍ الّا الهٌ وحِدٌ وان لَم يَنتَهوا عَمّا يَقولونَ لَيَمَسَّنَّ الَّذينَ كَفَروا مِنهُم عَذابٌ اليم؛
آنها که گفتند: خداوند همان
مسیح بن مریم است، بیقین
کافر شدند، (با اینکه خود) مسیح گفت: ای
بنی‌اسرائیل! خداوند یگانه را، که
پروردگار من و شماست،
پرستش کنید! زیرا هر کس شریکی برای خدا قرار دهد، خداوند
بهشت را بر او
حرام کرده است؛ و جایگاه او
دوزخ است؛ و ستمکاران، یار و یاوری ندارند. آنها که گفتند: خداوند، یکی از سه خداست. (نیز) بیقین کافر شدند؛ معبودی جز معبود یگانه نیست؛ و اگر از آنچه می‌گویند دست بر ندارند، عذاب دردناکی به
کافران آنها (که روی این
عقیده ایستادگی کنند،) خواهد رسید.»
۳. «وقالوا هذِهِ انعمٌ وحَرثٌ حِجرٌ لا يَطعَمُها الّا مَن نَشاءُ بِزَعمِهِم وانعمٌ حُرّمَت ظُهورُها وانعمٌ لا يَذكُرونَ اسمَ اللَّهِ عَلَيهَا افتِراءً عَلَيهِ سَيَجزيهِم بِما كانوا يَفتَرون• وقالوا ما فى بُطونِ هذِهِ الانعمِ خالِصَةٌ لِذُكورِنا ومُحَرَّمٌ عَلى ازوجِنا وان يَكُن مَيتَةً فَهُم فيهِ شُرَكاءُ سَيَجزيهِم وصفَهُم انَّهُ حَكيمٌ عَليم؛
و گفتند: این قسمت از
چهارپایان و
زراعت (که مخصوص بتهاست، برای همه) ممنوع است؛ و جز کسانی که ما بخواهیم -به گمان آنها- نباید از آن بخورند! و (اینها) چهارپایانی است که سوارشدن بر آنها (بر ما)
حرام شده است!» و (نیز) چهارپایانی (بود) که (هنگام
ذبح،) نام خدا را بر آن نمی‌بردند، و به خدا
دروغ می‌بستند؛ (و می‌گفتند: این احکام، همه از ناحیه اوست.) بزودی (خدا) کیفر افتراهای آنها را می‌دهد! و گفتند: آنچه (از بچّه) در
شکم این حیوانات است، مخصوص مردان ماست؛ و بر همسران ما حرام است! امّا اگر مرده باشد (مرده متولّد شود)، همگی در آن شریکند. بزودی (خدا) کیفر این توصیف (و احکام دروغین) آنها را می‌دهد؛ او حکیم و داناست.»
۴. «انَّ الَّذينَ اتَّخَذوا العِجلَ سَيَنالُهُم غَضَبٌ مِن رَبّهِم وذِلَّةٌ فِى الحَيوةِ الدُّنيا وكَذلِكَ نَجزِى المُفتَرين؛
کسانی که
گوساله را (معبود خود) قرار دادند، بزودی
خشم پروردگارشان، و ذلّت در زندگی دنیا به آنها می‌رسد؛ و اینچنین، کسانی را که (بر خدا)
افترا می‌بندند، کیفر می دهیم!»
۵. «وما ظَنُّ الَّذينَ يَفتَرونَ عَلَى اللَّهِ الكَذِبَ يَومَ القِيمَةِ انَّ اللَّهَ لَذوفَضلٍ عَلَى النّاسِ ولكِنَّ اكثَرَهُم لا يَشكُرون• قالوا اتَّخَذَ اللَّهُ ولَدًا سُبحنَهُ هُوَ الغَنِىُّ لَهُ ما فِى‌السَّموتِ وما فِى الارضِ ان عِندَكُم مِن سُلطنٍ بِهذا اتَقولونَ عَلَى اللَّهِ ما لا تَعلَمون• مَتعٌ فِى‌الدُّنيا ثُمَّ الَينا مَرجِعُهُم ثُمَّ نُذيقُهُمُ العَذابَ الشَّديدَ بِما كانوا يَكفُرون؛
آنها که بر خدا افترا می‌بندند، درباره (مجازات)
روز رستاخیز، چه می‌اندیشند؟! خداوند نسبت به همه مردم
فضل (و بخشش) دارد، امّا اکثر آنها سپاسگزاری نمی‌کنند! گفتند: خداوند فرزندی برای خود انتخاب کرده است! (از هر عیب و نقص و احتیاجی) منزه است! او بی‌نیاز است! از آن اوست آنچه در آسمانها و آنچه در
زمین است! شما هیچ‌گونه دلیلی بر این ادعا ندارید! آیا به خدا نسبتی می‌دهید که نمی‌دانید؟! بهره‌ای (ناچیز) از
دنیا دارند؛ سپس بازگشتشان بسوی ماست؛ و بعد، به آنها مجازات شدید به سزای کفرشان می‌چشانیم!.»
۶. «ومَن اظلَمُ مِمَّنِ افتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا اولكَ يُعرَضونَ عَلى رَبّهِم ويَقولُ الاشهدُ هؤُلاءِ الَّذينَ كَذَبوا عَلى رَبّهِم الا لَعنَةُ اللَّهِ عَلَى الظلِمين• اولكَ لَم يَكونوا مُعجِزينَ فِى الارضِ وما كانَ لَهُم مِن دونِ اللَّهِ مِن اولِياءَ يُضعَفُ لَهُمُ العَذابُ ما كانوا يَستَطِيعونَ السَّمعَ وما كانوا يُبصِرون• اولكَ الَّذينَ خَسِروا انفُسَهُم وضَلَّ عَنهُم ما كانوا يَفتَرون؛
چه کسی ستمکارتر است از کسانی که بر خدا افترا می‌بندند؟! آنان (روز رستاخیز) بر پروردگارشان عرضه می‌شوند، در حالی که شاهدان (
پیامبران و
فرشتگان) می‌گویند: اینها همانها هستند که به پروردگارشان
دروغ بستند! ای لعنت خدا بر ظالمان باد! آنها هیچ گاه توانایی فرار در زمین را ندارند؛ و جز خدا، پشتیبانهایی نمی‌یابند! عذاب خدا برای آنها مضاعف خواهد بود؛ (چرا که هم خودشان گمراه بودند، و هم دیگران را گمراه ساختند؛) آنها هرگز توانایی شنیدن (
حق را) نداشتند؛ و (
حقیقت را) نمی‌دیدند! آنان کسانی هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده‌اند؛ و تمام معبودهای دروغین از نظرشان گم شدند....»
۷. «ويَجعَلونَ لِما لا يَعلَمونَ نَصيبًا مِمّا رَزَقنهُم تاللَّهِ لَتُسَلُنَّ عَمّا كُنتُم تَفتَرون• ويَجعَلونَ لِلَّهِ البَنتِ سُبحنَهُ ولَهُم ما يَشتَهون• ويَجعَلونَ لِلَّهِ ما يَكرَهونَ وتَصِفُ السِنَتُهُمُ الكَذِبَ انَّ لَهُمُ الحُسنى لا جَرَمَ انَّ لَهُمُ النّارَ وانَّهُم مُفرَطون؛
آنان برای بتهایی که هیچ گونه سود و زیانی از آنها سراغ ندارند، سهمی از آنچه به آنان روزی داده‌ایم قرارمی‌دهند؛ به خدا
سوگند، (در دادگاه قیامت،) از این افتراها که می‌بندید، بازپرسی خواهید شد! آنها (در پندار خود،) برای خداوند دختران قرارمی‌دهند؛ -منزّه است (از اینکه فرزندی داشته باشد)- ولی برای خودشان، آنچه را میل دارند قائل می‌شوند... آنها برای خدا چیزهایی قرارمی‌دهند که خودشان از آن
کراهت دارند (فرزندان دختر)؛ با این حال زبانشان به دروغ می‌گوید سرانجام نیکی دارند! از این رو برای آنان آتش است؛ و آنها از پیشگامان (دوزخ) اند.»
۸. «فَلَنَأتِيَنَّكَ بِسِحرٍ مِثلِهِ فَاجعَل بَينَنا وبَينَكَ مَوعِدًا لا نُخلِفُهُ نَحنُ ولا انتَ مَكانًا سُوًى• فَتَوَلّى فِرعَونُ فَجَمَعَ كَيدَهُ ثُمَّ اتى• قالَ لَهُم موسى وَيلَكُم لا تَفتَروا عَلَى اللَّهِ كَذِبًا فَيُسحِتَكُم بِعَذابٍ وقَد خابَ مَنِ افتَرى؛
قطعاً ما هم سحری همانند آن برای تو خواهیم آورد! هم اکنون (تاریخش را تعیین کن، و) موعدی میان ما و خودت قرار ده که نه ما و نه تو، از آن تخلّف نکنیم؛ آن هم در مکانی که نسبت به همه یکسان باشد!
فرعون آن مجلس را ترک گفت؛ و تمام
مکر و
فریب خود را جمع کرد؛ و سپس همه را (در روز موعود) آورد. موسی به آنان گفت: وای بر شما! دروغ بر خدا نبندید، که شما را با عذابی نابود می‌سازد! و هر کس که (بر خدا) دروغ ببندد، نومید (و شکست خورده) می‌شود!»
۹. «انَّ الَّذينَ جاءو بِالافكِ عُصبَةٌ مِنكُم لا تَحسَبوهُ شَرًّا لَكُم بَل هُوَ خَيرٌ لَكُم لِكُلّ امرِىٍ مِنهُم مَا اكتَسَبَ مِنَ الاثمِ والَّذى تَوَلّى كِبرَهُ مِنهُم لَهُ عَذابٌ عَظيم؛
مسلّماً کسانی که آن
تهمت عظیم را عنوان کردند گروهی (متشکّل و توطئه‌گر) از شما بودند؛ امّا گمان نکنید این ماجرا برای شما بد است، بلکه خیر شما در آن است؛ آنها هر کدام سهم خود را از این گناهی که مرتکب شدند دارند؛ و از آنان کسی که بخش مهمّ آن را بر عهده داشت عذاب عظیمی برای اوست!»
۱۰. «ولَيَحمِلُنَّ اثقالَهُم واثقالًا مَعَ اثقالِهِم ولَيُسَلُنَّ يَومَ القِيمَةِ عَمّا كانوا يَفتَرون؛
آنها بار سنگین (گناهان) خویش را بر دوش می‌کشند، و (همچنین) بارهای سنگین دیگری را اضافه بر بارهای سنگین خود؛ و روز قیامت به
یقین از تهمتهائی که می‌بستند سؤال خواهند شد!»
۱۱. «ومَن اظلَمُ مِمَّنِ افتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا او كَذَّبَ بِالحَقّ لَمّا جاءَهُ الَيسَ فى جَهَنَّمَ مَثوًى لِلكفِرين؛
چه کسی ستمکارتر از آن کس است که بر خدا دروغ بسته یا حق را پس از آنکه به سراغش آمده
تکذیب نماید؟! آیا جایگاه
کافران در
دوزخ نیست؟!»
۱۲. «وجَعَلوا المَلكَةَ الَّذينَ هُم عِبدُ الرَّحمنِ انثًا اشَهِدوا خَلقَهُم سَتُكتَبُ شَهدَتُهُم ويُسَلون؛
آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنّث پنداشتند؛ آیا شاهد آفرینش آنها بوده‌اند؟! گواهی آنان نوشته می‌شود و (از آن) بازخواست خواهند شد!»
۱۳. «ولَو تَقَوَّلَ عَلَينا بَعضَ الاقاويل• لَاخَذنا مِنهُ بِاليَمين• ثُمَّ لَقَطَعنا مِنهُ الوَتين• فَما مِنكُم مِن احَدٍ عَنهُ حجِزين؛
اگر او سخنی دروغ بر ما می‌بست، ما او را با قدرت می‌گرفتیم، سپس رگ قلبش را قطع می‌کردیم، و هیچ کس از شما نمی‌توانست از (مجازات) او مانع شود!»
تهديد افترازنندگان و مدّعيان دروغين
وحی، به عذاب خواركننده، از سوى خداوند:
«ومَن اظلَمُ مِمَّنِ افتَرى عَلَى اللَّهِ كَذِبًا او قالَ اوحِىَ الَىَّ ولَم يوحَ الَيهِ شَى‌ءٌ ومَن قالَ سَانزِلُ مِثلَ ما انزَلَ اللَّهُ ولَو تَرَى اذِ الظلِمونَ فى غَمَرتِ المَوتِ والمَلكَةُ باسِطوا ايديهِم اخرِجوا انفُسَكُمُ اليَومَ تُجزَونَ عَذابَ الهونِ بِما كُنتُم تَقولونَ عَلَى اللَّهِ غَيرَ الحَقّ ...؛
چه کسی ستمکارتر است از کسی که دروغی به خدا ببندد، یا بگوید: بر من، وحی فرستاده شده، در حالی که به او وحی نشده است، و کسی که بگوید: من نیز همانند آنچه خدا نازل کرده است، نازل می‌کنم؟! و اگر ببینی هنگامی که (این)
ظالمان در شداید
مرگ فرو رفته‌اند، و
فرشتگان دستها را گشوده، به آنان می‌گویند:
جان خود را خارج سازید! امروز در برابر دروغهایی که به خدا بستید و نسبت به
آیات او
تکبر ورزیدید، مجازات خوارکننده‌ای خواهید دید»! (به حال آنها تأسف خواهی خورد)»
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۹، ص۳۲۲، برگرفته از مقاله «تهدیدشدگان (افترازنندگان)».
