• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

تَناوُش (لغات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف


مرجع: تَناوُش (لغات‌قرآن)
مقالات مرتبط: نوش (مفردات‌قرآن)، نوش (مفردات‌نهج‌البلاغه).


تَناوُش: (وَ اَنَّی لَهُمُ التَّنَاوُشُ)
[۱] سبا/سوره۳۴، آیه۵۲.    

«تَنَاوُش» از مادّه‌ «نوش»
[۲] راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۲۹.    
[۳] طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۵۶.    
(بر وزن خوف) به معنای برگرفتن چیزی است، و بعضی آن را به معنای گرفتن با سهولت دانسته‌اند، یعنی آنها چگونه می‌توانند به آسانی به چنین هدف دور دستی راه یابند؟
[۴] مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۱۷۱.    



(وَ قَالُوا آمَنَّا بِهِ وَ أَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِن مَكَانٍ بَعِيدٍ)
[۵] سبا/سوره۳۴، آیه۵۲.    
(و در آن حال مى‌گويند: «به حق ایمان آورديم.»، ولى چگونه مى‌توانند از فاصله دور به آن دسترسى پيدا كنند؟!)
[۶] مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۴.    

علامه طباطبایی در تفسیر المیزان می‌فرماید: كلمه تناوش به معناى تناول و گرفتن است، و ضمير در به - به طورى كه از سياق بر مى‌آيد- به قرآن بر مى‌گردد.
[۷] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۸۹.    
[۸] طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۹۰.    
(دیدگاه شیخ طبرسی در مجمع البیان:
[۹] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۹۶.    
[۱۰] طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۲۲.    
)

۱. ↑ سبا/سوره۳۴، آیه۵۲.    
۲. ↑ راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، ج۱، ص۸۲۹.    
۳. ↑ طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۴، ص۱۵۶.    
۴. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، ج۱۸، ص۱۷۱.    
۵. ↑ سبا/سوره۳۴، آیه۵۲.    
۶. ↑ مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۴۳۴.    
۷. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۶، ص۵۸۹.    
۸. ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۶، ص۳۹۰.    
۹. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۲۰، ص۲۹۶.    
۱۰. ↑ طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۸، ص۶۲۲.    


• مکارم شیرازی، ناصر، لغات در تفسیر نمونه، برگرفته از مقاله «تَنَاوُش»، ص۱۴۴.    


رده‌های این صفحه : لغات سوره سبأ | لغات قرآن
جعبه ابزار