حدث (مفردات‌قرآن)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
حَدَث (به فتح حاء و دال) یا
حُدوث (به ضم حاء)، یکی از مفردات به کار رفته در
قرآن کریم به معنای به وجود آمدن که قهرا همراه با تازه بودن است.
حَدَث یا حُدوث به معنای به وجود آمدن است
که قهرا توام با تازه بودن است.
حدیث هر چیز تازه‌ای است خواه فعل باشد یا قول.
(یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ اَخْبارَها) «آن روز اخبار خود را حکایت کند.» چون حکایت، گفتار تازه است لذا «تُحَدِّثُ» آمده است.
(لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ اَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْراً) «شاید پرهیز کنند یا برای آنها تذکری به وجود آورد.»
(وَ هَلْ اَتاکَ حَدِیثُ مُوسی؟) «آیا حکایت
موسی (علیه‌السّلام) به تو رسیده است؟» قرآن کریم نیز بدان علّت حدیث نامیده شده که مطلب تازه و به وجود آمده است.
(فَبِاَیِ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ) (پس به كدام سخن بعد از آن
ایمان مى‌آورند؟!)
(وَ یُعَلِّمُکَ مِنْ تَاْوِیلِ الْاَحادِیثِ) «
تاویل تازه‌ها را بر تو تعلیم کند.»
(فَجَعَلْناهُمْ اَحادِیثَ) «(داستان و
عذاب) آنها را تازه‌ها قرار دادیم که مردم به صورت عبرت‌ها و خبرهای تازه به یکدیگر نقل می‌کردند.»
•
قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله "حدث"، ج۲، ص۱۱۱-۱۱۲.
