• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

بُکْم (مفردات‌قرآن)

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





بُکْم (به ضم باء و سکون کاف) از واژگان قرآن کریم به معنای لالی مادرزادی است.
مشتقات بُکْم که در آیات قرآن آمده عبارتند از:
اَبْکَمُ‌ (به فتح همزه، سکون باء و فتح کاف) به معنای گنگ و لال مادرزاد؛
بُکْمٌ‌ (به ضم باء و سکون کاف) جمع ابکم است.


بُکْم به معنای لالی مادرزادی است.
اَبْکَم‌ به معنی لال مادرزاد است.
چنانکه طبرسی، راغب و ابن اثیر در نهایه، تصریح کرده‌اند.
جمع آن بکم است.
راغب می‌گوید: ابکم کسی است که لال بدنیا آید و اخرس مطلق لال است خواه از مادر زاییده شود و خواه بعدا لال گردد پس میان آن دو عموم و خصوص مطلق هست. هر ابکم اخرس است و بعضی ابکم اخرس نیست.


به مواردی از بُکْم که در قرآن به‌ کار رفته است، اشاره می‌شود:

۲.۱ - اَبْکَمُ‌ (آیه ۷۶ سوره نحل)

(اَحَدُهُما اَبْکَمُ‌ لا یَقْدِرُ عَلی‌ شَیْ‌ءٍ)
(يكى از آن دو، گنگ مادر زاد است؛ و قادر بر هيچ كارى نيست!)
یکی از آن دو لال است و بر چیزی قادر نیست.


۲.۲ - بُکْمٌ‌ (آیه ۱۸ سوره بقره)

(صُمٌ‌ بُکْمٌ‌ عُمْیٌ فَهُمْ لا یَرْجِعُونَ)
«کرند، لالند، کوراند پس بر نمی‌گردند.»


۲.۳ - بُکْماً (آیه ۹۷ سور اسراء)

(وَ نَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیامَةِ عَلی‌ وُجُوهِهِمْ عُمْیاً وَ بُکْماً وَ صُمًّا)
روز قیامت، آنها را بر صورت‌هايشان محشور مى‌كنيم، در حالى كه نابينا و گنگ و كرند.)
مراد از صمّ و بکم در آیه فوق و نظایر آن کسانی‌اند که به حرف حق گوش نمی‌دهند و به آن اقرار نمی‌کنند. در چهار آیه، کلمه صمّ قبل از «بکم» آمده و در آیه ۹۷ اسراء «بکم» از «صمّ» جلوتر آمده است وانگهی بنا بر تصریح طبرسی: اَصَمّ کسی است که کر متولّد شده باشد. علی هذا نمی‌توان گفت علّت جلو افتادن «صمّ» آن است که انسان اوّل کر و بعد لال می‌شود.
زیرا این در صورتی است که لالی و کری از عوارض بعدی باشد ولی بعید نیست که این قاعده را بگوییم که: چون گوش نشنود زبان قادر به تکلّم نخواهد بود، لذا در چهار آیه که راجع به دنیا است «صمّ» بدین اعتبار از «بکم» جلو افتاده است مانند آیه ۹۷ در سوره اسراء.
شاید بدین جهت است که شخص گرفتار اوّل بلا را می‌بیند، بعد اظهار می‌دارد، بعد به کلام دادرس گوش می‌دهد و آنها از هر سه محروم‌اند چون در دنیا نیز آیات حق را نمی‌دیدند، و به حرف حق اعتراف نمی‌کردند و گوش نمی‌دادند و اللَّه العالم.

۱. قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، ج۱، ص۲۲۰.    
۲. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۴۰.    
۳. طریحی نجفی، فخرالدین، مجمع البحرین، ت الحسینی، ج۶، ص۱۸.    
۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۴۷.    
۵. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۴۰.    
۶. ابن اثیر، مجدالدین، النهایة فی غریب الحدیث و الاثر، ج۱، ص۱۵۰.    
۷. راغب اصفهانی، حسین، المفردات، ط دارالقلم، ص۱۴۰.    
۸. نحل/سوره۱۶، آیه۷۶.    
۹. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۷۵.    
۱۰. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۲، ص۴۳۵.    
۱۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۲، ص۳۰۱.    
۱۲. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۱۸.    
۱۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۵۷۸.    
۱۴. بقره/سوره۲، آیه۱۸.    
۱۵. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱، ص۸۶.    
۱۶. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱، ص۵۷.    
۱۷. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱، ص۸۳.    
۱۸. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۴۷.    
۱۹. اسراء/سوره۱۷، آیه۹۷.    
۲۰. مکارم شیرازی، ناصر، ترجمه قرآن، ص۲۹۲.    
۲۱. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ترجمه محمدباقر موسوی، ج۱۳، ص۲۹۰.    
۲۲. طباطبایی، سید محمدحسین، تفسیر المیزان، ج۱۵، ص۲۱۵.    
۲۳. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ترجمه محمد بیستونی، ج۱۴، ص۲۱۶.    
۲۴. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۶، ص۶۸۲.    
۲۵. طبرسی، فضل بن حسن، تفسیر مجمع البیان، ج۱، ص۱۴۷.    



قرشی بنابی، علی‌اکبر، قاموس قرآن، برگرفته از مقاله «بکم»، ج۱، ص۲۲۰.    






جعبه ابزار